Książka: Panowie i damy

„Panowie i damy” to kolejny kawałek "Świata Dysku", z którego nie znalazłam w swoich zapiskach z ostatnich ponad 20 lat nawet zdania, świadczącego o przeczytaniu ze zrozumieniem lub bez zrozumienia, a przed obecnym czytaniem zdałam sobie sprawę, że z fabuły totalnie, ale to totalnie nic nie pamiętam poza tym, że akcja się toczy zaraz po powrocie czarownic z wyprawy do Genoi. Zbiło mnie to z tropu do tego stopnia, że zaczęłam się zastanawiać, czy ja tę powieść na pewno czytałam. Ale skąd by się w...

Jedna z bardzo nielicznych książek z cyklu o świecie dysku, która stanowi bezpośrednią kontynuację innej, mianowicie „Wyprawy czarownic”. Lepiej więc czytać powieści w tej właśnie kolejności, chociaż jak zwykle Pratchett stworzył zamkniętą całość, więc raczej nie ma obaw, że nawet mało zorientowany czytelnik się pogubi. Podstawową kwestią poruszaną w tej części cyklu jest podejście do czarownictwa, które bardzo się różni nawet wśród samych czarownic. Dobrze nam znane bohaterki, niania Ogg i b...

Kto powiedział, że elfy są dobre? Kto powiedział, że lubią ludzi i są ich przyjaciółmi? Z pewnością nie czarownice Świata Dysku: niania Ogg i babcia Weatherwax! Młode, nieuczone dziewczyny bawiące się w magię sprowadają elfy do Świata Dysku i nie potrafią sobie z nimi poradzić, więc do akcji muszą wkroczyć właśnie one. A to nie jest proste, bo elfy są piękne, mądre i piekielnie inteligentne, ale z pewnością nie są dobre! I wcale nie mają ochoty wynosić się ze Świata Dysku. A ludzie wcale nie zda...

Jest gorąca letnia noc. Kręgi zbożowe otwierają się wszędzie, nawet na hodowli rzeżuchy Pewseya Ogga, lat cztery. A Magrat Garlick, czarownica, rankiem ma wyjść za mąż... Wszystko powinno być jak we śnie.

Ale Lancrański Zespół Tańca Morris upija się przy magicznych kamieniach i elfy wracają, przynosząc ze sobą wszystko to, co tradycyjnie łączy się z ich czarowną, migotliwą krainą: okrucieństwo, porwania, złośliwość i złość, straszne morderstwa. Babcia Weatherwax i jej mały kłótliwy sabat mają tym razem pełne ręce roboty...

Pełna obsada drugoplanowa: krasnoludy, magowie, trolle, tancerze morrisa oraz jeden orangutan. Mnóstwo trali-dida-nonny-nonny i wszędzie pełno krwi.

[Prószyński i S-ka, 2002, wyd.I]

Nie ukrywam, że uwielbiam cykl "Świat Dysku", który jest dla mnie idealną satyrą na wszystkie elementy życia codziennego. Pratchett stworzył coś na tyle trafnego i podatnego na rozwój, że przez ponad trzydzieści tomów nie zabrakło mu pomysłów ani weny twórczej na kontynuowanie i rozszerzanie uniwersum. Nie od dziś wiadomo także, że seria jest podzielona na cykle, w zależności od bohaterów, którzy grają "pierwsze skrzypce", a przyznać muszę, że cykl o czarownicach jest tym najmniej entuzjastyc...

"Panowie i damy" to kolejna już świetnie napisana (warto dodać, że również bardzo dobrze przetłumaczona - o to jakoś ostatnio ciężko) i tryskająca humorem powieść Pratchetta. Nie będę powtarzać już tego, co napisano przede mną, chciałam natomiast wspomnieć o interesujących nawiązaniach do Shakespeare'a (pomysł ten wykorzystano także w "Trzech wiedźmach"), zwłaszcza do "Snu nocy letniej". Są bardzo trafne, zawsze błyskotliwe i można je spotkać niemal na każdym kroku. Zachęcam do wnikliwego czytan...