wielmożny mo Ścipanie! Do piro teraz widzę, yakiem do Brze zro Biła, czom Waszmość panu czałego słowa nie Darowała y czom ter Minu szlubne Go o znaczyć nie pozwoliła - Bo czy się je Szcze kiedy widzić bę Dziemy, czy ni, tę Waszmość przym odemnie na Ukę, że pirszym przy Miotem y napirszą Cnotą każdego kawaLera na czałym świe Cie yest to, czoby zawsze dotrzymywał Parolu. Beste go nic. Bonć Waszmość zdróf y niech ci pan buk niepa mięta cięszkie Łzy moje, co za to płaczę. Żuzanna*.

---
* Zygmunt Kaczkowski, "Murdelio", Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989, s. 122.