Użytkownik: Izania 30.01.2009 18:00 napisał(a):
Odpowiedź na: "Zawsze wyobrażałem sobie... | naufraga Interesujący cytat. Chyba coś jednak w tym jest, chociaż ja zawsze wyobrażałam sobie jako ogród, cudowny ogród. Z drugiej jednak strony przyjemnie byłoby żyć wiecznie wśród książek.

Użytkownik: Sherlock 30.01.2009 20:59 napisał(a):
Odpowiedź na: "Zawsze wyobrażałem sobie... | naufraga Jorge Luis Borges


Poema de los dones

Nadie rebaje a lágrima o reproche
esta declaración de la maestría
de Dios, que con magnífica ironía
me dio a la vez los libros y la noche.

De esta ciudad de libros hizo dueños
a unos ojos sin luz, que sólo pueden
leer en las bibliotecas de los sueños
los insensatos párrafos que ceden

las albas a su afán. En vano el día
les prodiga sus libros infinitos,
arduos como los arduos manuscritos
que perecieron en Alejandría.

De hambre y de sed (narra una historia griega)
muere un rey entre fuentes y jardines;
yo fatigo sin rumbo los confines
de esta alta y honda biblioteca ciega.

Enciclopedias, atlas, el Oriente
y el Occidente, siglos, dinastías,
símbolos, cosmos y cosmogonías
brindan los muros, pero inútilmente.

Lento en mi sombra, la penumbra hueca
exploro con el báculo indeciso,
yo, que me figuraba el Paraíso
bajo la especie de una biblioteca.

Algo, que ciertamente no se nombra
con la palabra azar, rige estas cosas;
otro ya recibió en otras borrosas
tardes los muchos libros y la sombra.

Al errar por las lentas galerías
suelo sentir con vago horror sagrado
que soy el otro, el muerto, que habrá dado
los mismos pasos en los mismos días.

¿Cuál de los dos escribe este poema
de un yo plural y de una sola sombra?
¿Qué importa la palabra que me nombra
si es indiviso y uno el anatema?

Groussac o Borges, miro este querido
mundo que se deforma y que se apaga
en una pálida ceniza vaga
que se parece al sueño y al olvido.



Po polsku wygląda to tak:

Poemat o darach

Niech nikt nie poniża do łzy czy wyrzutu
tego wyznania mistrzostwa
Boga, który ze wspaniałą ironią
dał mi jednocześnie książki i noc.

Właścicielami tego miasta książek uczynił
oczy bez światła, które tylko
w bibliotekach snów mogą czytać
bezsensowne ustępy, które zsyła

świt ich pragnieniu. Na próżno dzień
obdarza je swymi nieskończonymi książkami,
trudnymi jak trudne manuskrypty,
które zginęły w Aleksandrii.

Z głodu i z pragnienia (opowiada grecka historia)
umiera król wśród źródeł i ogrodów;
ja błądzę bez celu we wnętrzu
tej wysokiej i głębokiej ślepej biblioteki.

Encyklopedie, atlasy, Wschód
i Zachód, wieki, dynastie,
symbole, kosmosy i kosmogonie
podają mi ściany, wszystko na próżno.

Powolny w moim cieniu, w pustym zmroku
macam mą niepewną laską
ja, który wyobrażałem sobie Raj
jako rodzaj biblioteki.

Coś, czego z pewnością nie określa się
słowem: przypadek, rządzi tymi sprawami;
ktoś otrzymał już w zatartych
wieczorach liczne książki i ciemność.

Krążąc po powolnych galeriach
czuję czasem z niejasnym, świętym lękiem,
że jestem kimś innym, zmarłym, który stawiał
te same kroki w tych samych dniach.

Kto z tych dwóch pisze ten poemat:
mnogi ja czy pojedynczy cień?
Co za znaczenie ma słowo, które mnie nazwie,
gdy przekleństwo jest jedno i niepodzielne?

Groussac czy Borges, patrzę na ten drogi
świat, który się zniekształca i rozsypuje
w blady, niejasny popiół
podobny do snu i zapomnienia.



("Twórca", 1960)

Użytkownik: naufraga 31.01.2009 21:11 napisał(a):
Odpowiedź na: Jorge Luis Borges P... | Sherlock Zawsze ten cytat widziałam osobno..nigdy w kontekście...dziękuję.

Użytkownik: Szeba 05.02.2009 18:19 napisał(a):
Odpowiedź na: "Zawsze wyobrażałem sobie... | naufraga Przypomniał mi się tutaj piękny chiński? aforyzm - książka jest jak ogród noszony w kieszeni:)