Dla mnie "Występ gościnny w Bolzano" jest do pewnego stopnia kontynuacją "Żaru" - w tym znaczeniu, że w obu utworach Márai zmaga się z motywem rywalizacji mężczyzn o kobietę. Bohaterowie, książę Parmy oraz Casanova, wybierają pojedynek na słowa, który swoją intensywnością przypomina zmagania doświadczonych szermierzy. Mężczyźni wykonują wyważone i bezbłędne "ruchy", kreśląc swój obszar władzy. Rozważania o uczuciach służą jako pretekst do ukazania konfrontacji różnych światopoglądów, różnych dróg poszukiwania szczęścia i swojego miejsca na świecie. W "Występie", inaczej niż w "Żarze", Márai oddaje głos kobiecie, księżnej Parmy. Jej pojawienie się stanowi punkt kulminacyjny książki. Wypowiedzi księżnej przyćmiewają wcześniejsze przemowy i przemyślenia męskich bohaterów. Franciszka, bo tak jej na imię, okazuje się bardziej inteligentna i samodzielna, niż to się wydaje mężowi, a zarazem bardziej dojrzała i świadoma swych celów, niż sądzi jej ukochany Casanowa. Według mnie to ona daje popisowy "występ w Bolzano".