To jedyna książka Markiza de Sade, jaką przeczytałam. I myślę, że będzie ona również ostatnią. Jest ciężka. Kiedy czytam, wyobrażam sobie to, co jest opisane, słowa zmieniają się w mojej głowie w obrazy. W tym przypadku wyobraźnię trzeba wyłączyć, inaczej nie da się przebrnąć przez te brutalne, pornograficzne (bo erotyką nie można tego nazwać) sceny. Z kolei filozofia de Sade'a jest niesamowicie przemyślana, to, w jaki sposób tłumaczy, dlaczego każda ludzka (a raczej męska, bo tutaj człowiekiem jest tylko mężczyzna) zachcianka powinna być spełniana (bo każde takie pragnienie jest naturalne, a wszystko, co pochodzi z natury, jest dobre). Warto przeczytać choćby po to, żeby przekonać się, co jest w stanie wymyślić ludzki (zdegenerowany) umysł.