Użytkownik: dot59 14.10.2008 22:00 napisał(a):
Odpowiedź na: Czy ktoś dysponuje tekste... | dansemacabre Służę z przyjemnością. Nawiasem mówiąc, gdyby nie tytuł, nigdy bym się nie domyśliła, że wiersz ma z Moskwą coś wspólnego...:)

Pożegnanie z Moskwą

W zimnych chmurach ptaki wiszą
i kołyszą się pod wiatr,
skrzydełkami listy piszą,
które strąca byle grad.

Tak nieczule mnie żegnałeś,
gdy mój pociąg ruszał w step,
nie wzdychałeś, nie wołałeś,
cóż – nie palnę sobie w łeb.

Przemarznięte kryłeś ręce,
oczy tarłeś, rad nierad,
gdy mój pociąg jak w piosence
w młodym śniegu rzeźbił ślad.

Z dwojga młodych i poważnych
tyś mądrzejszy był niż ja.
Co tu gadać, gdy na straży
stoi mróz: -32.

Prawie jak z końskiego pyska
bucha para z naszych słów.
Czy daleka ja, czy bliska?
Czy przyjadę kiedy znów?

Nawet serce półzamarłe,
oszroniały serca dzwon,
ale czemu – w takim razie –
tak mnie gna do twoich stron?

To nie dla nas nad potokiem
rude liście gubi klon,
ale czemu z moich okien
blisko tak do twoich stron?

Senne wozy jadą z targu,
czerwienieje nieba skłon,
a ja wciąż z tą samą skargą,
co mnie gna do twoich stron.

Cóż, że brzęknął ktoś gitarą,
znów szaleje wściekły świat,
a ja wciąż z tą samą wiarą,
co mnie gna do twoich chat.

Nie zaglądasz w moje kąty,
choć dojrzewa w polu plon,
a mnie rok już chyba piąty
tak coś gna do twoich stron.

Takich znam, co piją gorzej,
nie chce wracać się do żon,
a ja pójdę dziś na dworzec,
a mnie gna do twoich stron.

Pożegnany, zagubiony
w nieporządku naszych lat,
powiedz, czemu w twoich stronach
został mojej drogi ślad.

(Z tomiku „Nie narzekajmy na klimat”, Świat Książki 2003, s.200-202).

Użytkownik: dansemacabre 17.10.2008 22:27 napisał(a):
Odpowiedź na: Służę z przyjemnością. Na... | dot59 ślicznie Ci dziękuję, dot :-*

Użytkownik: miłośniczka 03.08.2009 20:24 napisał(a):
Odpowiedź na: Służę z przyjemnością. Na... | dot59 Piękny! :)