Ostatnia powieść wielkiego austriackiego pisarza, rodzaj artystycznego testamentu, ma formę spowiedzi narratora. Franz-Joseph Murau, poróżniony z rodziną potomek austrackich właścicieli ziemskich, pewnego dnia otrzymuje wiadomość o śmierci rodziców w wypadku samochodowym - śmierci, która czyni go spadkobiercą rodzinnego majątku Wolfsegg. Stojąc w oknie swego rzymskiego mieszkania z telegramem w ręku, bohater podejmuje próbę rozrachunku z przeszłością, ze wszystkim, co było w niej fałszywe i niegodne. Rozpoczyna się gigantyczny retrospektywny monolog, będący jednocześnie krytyką współczesnej filozofii życia oraz norm i wartości austriackiej tradycji, w którym wielką rolę odgrywa drapieżna wirtuozeria autora. Historia posiadaczy ziemskich, którzy konwersacją przy obiedzie usiłują zatuszować sympatię dla nazistów, jest godną kulminacją twórczości artysty oryginalnego i zdumiewającego.

[W.A.B., 2004]