Wilhelm Hauff to popularny niemiecki nowelista, powieściopisarz, autor baśni i poeta. Urodził się 29 listopada 1802 roku w Stuttgarcie, zmarł tamże w roku 1827.

Syn urzędnika, uczęszczał od roku 1817 do szkoły zakonnej w Blaubeuren, a od roku 1820 kształcił się w uczelni teologicznej w Tybindze. W latach 1821/1822 był członkiem zakazanej korporacji studenckiej; do roku 1824 studiował teologię i filozofię, zarobkował jako wychowawca w pewnej szlacheckiej rodzinie w Stuttgarcie. W roku 1825 podjął długą literacką podróż przez Francję, Holandię, Niemcy Północne, Berlin, Lipsk i Drezno (tam odwiedził Tiecka). Był kierownikiem działu literackiego "Morgenblatt für gebildete Stände" (1827).

Twórczość literacka Hauffa rozwijała się pod wpływami późnego romantyzmu. Charakteryzuje ją wysoki kunszt narratorski, bogata fantazja, baśniowość i poetyckość, a jednocześnie delikatna, pełna finezji satyra na problemy społeczne ówczesnej epoki.

"Fantazje z piwnicy bremeńskiego ratusza" (1827) uchodzą za najdojrzalszy artystycznie utwór Hauffa. Poza tym opowiadaniem na uwagę zasługują jeszcze dwa inne: "Żebraczka z Ponts des Arts" ("Die Bettlerin vom Pont des Arts", 1826), "Wizerunek cesarza" ("Das Bild des Kaisers", 1827), w których wyraźnie już wyczuwa się przezwyciężenie romantycznych wpływów i zwrot ku realizmowi.

Hauff to również autor trzytomowej powieści "Lichtenstein. Romantische Sage aus der würtembergischen Geschichte" (1826, "Lichtenstein. Romantyczna legenda z historii Wirtembergii"). Dziś wprawdzie ma ona tylko znaczenie literacko-historyczne, ale podówczas wraz z utworami Waltera Scotta spopularyzowała w Niemczech powieść historyczną.

Interesujące miejsce w twórczości tego autora zajmują również baśnie artystyczne oparte na ludowym folklorze, jak na przykład "Kalif Storch" ("Kalif Bocian"), "Die Geschichte vom Kleinen Muck" ("Historia małego Mucka"), "Zwerg Nase" ("Karzeł Nos") i "Das kalte Herz" ("Zimne serce"). W nich najpełniej wypowiedział się talent narratorski oraz mistrzostwo formy Hauffa.

Z innych utworów Hauffa wymienić należy: "Kriegs- und Volkslieder" (1824, "Pieśni wojenne i ludowe"), "Märchenalmanach auf das Jahr 1827" (1827, "Almanach baśni na rok 1827"), "Der Mann im Mond" (1825, "Człowiek na księżycu"), "Mitteilungen aus den Memoiren des Satan" (1826/1827, "Informacje z pamiętników Szatana") oraz "Śpiewaczkę" (1826, "Die Sängerin").

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1978]