Użytkownik: VERA25 08.09.2019 14:46 napisał(a):
Odpowiedź na: Przez pierwsze 200 stron ... | Monika.W „papierowość i sztuczność postaci”
Łagodnie mówiąc.
Do tego pierwszorzędne dialogi.
„ Zdawałoby się, że spędził młodość w obozie, a wiemy wszyscy, że nie odczepił się ani na jeden dzień od klamki pańskiej.”
Starożytni Rzymianie tak przemawiali?
„Minęły dobre czasy pierwszych cezarów. Niech ich bogowie wynagrodzą na Olimpie za szczęście ubogich! Sypali zboże, podarunki i złoto na plebejów, ubiegali się o nasze względy, pieścili nas, a teraz co? Nawet denuncyantem, oprawcą, szpiegiem być nie można, bo...
 — Stuliłbyś gębę — przerwał mu gwałtownie Kajus — tęskno ci za proskrypcyami i za krwawym strachem Kaligulów, Neronów i Domicyanów? Patrzcie go, jaki obywatel rzymski, potomek legionistów! Gotów jeszcze szczekać na boskiego Marka Aureliusza za jego dobroć i sprawiedliwość.
 — A mnie co z tej dobroci i sprawiedliwości boskiego imperatora? Że Kaligula, Neron i Domicyan przerzedzili trochę pysznych bogaczów, że upuścili dużo krwi patrycyuszom i rycerzom, to cóż ztąd? Dla nas, dla ubogich, znaleźli oni zawsze chleb, igrzyska i uśmiech życzliwy. A teraz co?”
I tak dalej...
Zdanie ze streszczenia, jakoby już za Marka Aureliusza (druga połowa II wieku) zachodził „postępujący rozkład państwowości” wygląda zabawnie.