Motywy, jakimi się kierują niektórzy ludzie, nie są warte naszego oburzenia, choćby popchnęły owych ludzi do popełnienia straszliwych czynów albo właśnie z tego powodu. Wiem, to zupełnie się nie zgadza z panującą teraz tendencją. Dzisiaj każdy jest ciekaw, co sprawia, że seryjny morderca albo masowy zbrodniarz zabija kolejny raz, gwałciciel stara się dodać kolejną ofiarę do swojej kolekcji, terrorysta za nic ma ludzkie życie i usiłuje zabić jak najwięcej ludzi w imię jakiejś prymitywnej sprawy, tyran tyranizuje bez końca, a zadający tortury torturuje bez zahamowań, czy to w imię biurokracji, czy z sadyzmu. Panuje jakaś obsesja, żeby rozumieć to co wstrętne, naprawdę to jakaś niezdrowa fascynacja, wyświadcza się tym ogromną przysługę wszystkim abominalnym typom. Nie podzielam tej nieskończonej ciekawości dzisiejszych czasów w stosunku do czegoś, co nie ma żadnego usprawiedliwienia, choćby wynajdywać tysiące różnych przyczyn, psychologicznych, socjologicznych, biograficznych, religijnych, historycznych, kulturalnych, patriotycznych, politycznych, charakterologicznych, ekonomicznych, antropologicznych, wszystko jedno. [...] Bywa, że dociekając takich rzeczy, sam się ubrudzisz albo się zarazisz, nie otrzymując w zamian nic wartościowego. Ludzie znajdują dziś upodobanie w wystawianiu się na działanie tego co najniższe i najbardziej niegodziwe, co potworne i zboczone, bo chcą zyskać wgląd w to, co jest poniżej ludzkiej kondycji i godności, albo się o to otrzeć, jakby miało to w sobie jakiś czar, wdzięk bądź większe znaczenie niż sto tysięcy konfliktów, które napierają na nas zewsząd, nie popadając w takie ekstrema*.


---
* Javier Marías, "Twoja twarz jutro. Gorączka i włócznia", przeł. Ewa Zaleska, wyd. Sonia Draga, 2010, s. 202-203.