Ilekroć sięgam po Borgesa, zawsze ogarnia mnie lęk przed moją słabą znajomością literatury. Z drugiej zaś strony w zadziwienie wprawiają mnie zainteresowania Autora tak - w moim przekonaniu - marginalnymi zakątkami literatury światowe, które - w przekonaniu autora "Alefu" - są niezwykle ważne dla zrozumienia obcowania z nieskończonością ludzkiej myśli.
"Nowa antologia osobista" to przypomnienie ważnych dokonań literackich mistrza dla wielu współczesnych pisarzy. A dla mnie? A dla nas?
Staję niekiedy bezradny przed ogromem erudycji, umiejętnością zarówno syntezy jak i analizy wątków i form literackich, łatwością przeskakiwania z epoko do epoki i łatwością, z jaką Borges zanurza się w ponadczasowości. Onieśmiela mnie ten rozmach i... nie przysparza poczucia wielkiej fascynacji artystycznej.
Boję się Borgesa i stronię od niego od wielu lat. Kocham Borgesa za eseje literackie, uświadamia mi bowiem, że można myśleć zupełnie inaczej. Może dlatego, że się mieszka na końcu świata...