Gretkowską postanowiłem potraktować systematycznie, czyli zacząć od jej debiutu. W tej książce zaimponowała mi przede wszystkim treścią. Forma jest chroma, a całość pozostawia wrażenie interesującego pomieszania samouwielbienia i autoreklamy, zresztą niepozbawionej wdzięku. Temat emigracji jest potraktowany marginalnie. Głowny wątek książki to przygody studentki zgłębiającej katarski mit o Marii Magdalenie. Ta książka jest demaskatorskim uzupełnieniem do "Kodu Leonarda da Vinci" Dana Browna i wyjaśnia, skąd wzięły się rewelacyjne odkrycia amerykańskiego wykładowcy literatury.

Nie jest to jednak literatura porywająca stylem. Czytelnik, który dał się zwieść marketingowym chwytom promującym naszą rodzimą produkcję, może czuć się zawiedziony tą lekturą. Wśród pozostałych książek tej Autorki debiut oceniam najwyżej, bo rozwój kariery pisarskiej Manueli Gretkowskiej podąża w nieciekawym kierunku (erotycznym i skandalizującym). Nie jest to ścieżka pionierska w ostatnich czasach.

Gretkowska z wielkim wyczuciem umie dobrać tytuły swoich książek, co nie jest bez wpływu na popularność jej prozy.