Egipcjanin Sinuhe (Waltari Mika)

Do książki podchodziłem z dużymi nadziejami, liczyłem na jedną z przygód życia, których można doświadczyć tylko z książką. Pamiętam jak moja Matka zachwycała się tym dziełem. Czytała je kilkakrotnie, zawsze, jak się wydawało, z tym samym zainteresowaniem. Nic więc dziwnego, że , jako dorosły już człowiek, sięgnąłem w końcu także i ja po „Egipcjanina Sinuhe”.
I co? No właśnie i co... Ciągle nie mogę odpowiedzieć sobie na to pytanie. Jak dla mnie nie czytało się łatwo. Dawkowałem sobie czytanie po 2- 3 rozdziały dziennie. Próby dłuższego czytania stawały się nużące. Czy z tego wynika, że książka była nudna? Absolutnie nie, nie była nudna, raczej styl narracji sprawia, że przy dłuższym czytaniu zaczynałem gubić przyjemność płynącą z powolnego wgryzania się w tekst, a zaczynałem szybko przemykać litery wzrokiem, szukając rozwinięcia fabuły.
Książka nie jest wybitna. Jest dziełem wartym przeczytania ale nie zasługującym na miano arcydzieła. Czyta się ją lekko, ale nie udało mi się wejść w świat przedstawiony przez pana Mika Waltari. Podobał mi się sposób pokazania zmian w życiu głównego bohatera- przekształcanie się emocji, pragnień i przemyśleń w związku z dojrzewaniem i starzeniem się. Podobały mi się próby przedstawienia mentalności ówczesnych Egipcjan, próby przedstawienia współzależności różnych państw świata starożytnego.
„Egipcjanin Sinuhe” to książka o uczuciach. Początkowo sądziłem, że będę miał do czynienia z dziełem, w którym co kilka kartek spotkam się ze wspaniałym, mądrym zdaniem, mogącym służyć jako cytat. Po przeczytaniu całości już wiem, że książka ta mówi o ludziach, o ich uczuciach, namiętnościach, życiowych rozterkach, rozdrożach sumienia. Tytułowy bohater to osoba głęboko tragiczna. Pełna wewnętrznego dobra, starająca się kroczyć szlachetną ścieżką prawości, a jednocześnie obwiniająca siebie nie tylko za zło , które toczy się w bezpośredniej jej bliskości, ale także o zło rządzące całym współczesnym mu światem.
To także książka o drodze. O drodze Sinuhe przez państwa współczesnego mu świata, ale także o jego drodze przez własne życie, o zmianach jakie następowały w nim w miarę doroślenia i starzenia się. O zmianach poglądów, które przeprowadzało w nim życie.