Użytkownik: lapsus 29.08.2007 19:06 napisał(a):
Odpowiedź na: Brak komentarzy na temat ... | walkerrafi Hmm, no właśnie, od dłuższego czasu zastanawiałem się, o czym może świadczyć brak komentarzy na temat tej konkretnej pozycji. Teraz już wiem. Serdeczne dzięki. Czy wiecie, że na grobie tego pisarza jest napis: "Don't try"?

Użytkownik: lachus77 25.01.2009 11:23 napisał(a):
Odpowiedź na: Hmm, no właśnie, od dłużs... | lapsus co to znaczy, bo nie znam angielskiego?

Użytkownik: yerri 23.06.2010 20:01 napisał(a):
Odpowiedź na: co to znaczy, bo nie znam... | lachus77 "nie próbuj".

Użytkownik: feministula 22.10.2010 22:38 napisał(a):
Odpowiedź na: Brak komentarzy na temat ... | walkerrafi hej :) pozwalam sobie powtórzyć na tym forum książki to, co napisałam w komentarzach do niej - z nadzieją, że ktoś jednak po nią sięgnie, ale i że odważy się coś tu (albo gdzie mu wygodnie) napisać o doświadczeniu czytelniczym ;)

---

Książka jednocześnie wulgarna (a jednak podobały mi się opisy seksu, popijawy mniej) i prostolinijna, sprawiająca wreżenie szczerych wyznań, niemal kronikarskich. Ale i tak obie te strony to tylko pozór. Smutek wyziera z każdej linijki. "Ludzie po prostu muszą znaleźć sobie jakieś zajęcia w oczekiwaniu na śmierć." Tak oto kwituje Chinaski wszystko, co robią inni, co i on sam robi. Nazywa to czekaniem. Życie jako oczekiwanie. To mi się kojarzy z celą (może śmierci; a może to za wiele powiedziane). A więc nihilizm? Hank nie ma nabożnego stosunku do niczego, ale też nie chełpi się niczym, nawet swoim "szaleńczym wyuzdaniem" (seksoholizmem?). Nie, nie chełpi sie i nie chwali. On po prostu rzetelnie opisuje swoje wielkie, bolesne, niezaspokajalne pragnienie pełni życia - PRAWDZIWEGO KONTAKTU z kobietą, z CZŁOWIEKIEM: "To jak gwałt na Maryi Dziewicy. Spuściłem się w niej, wypełniony bólem, czując jak sperma wlewa się jej do środka, była całkiem bezradna, a ja tryskałem w głąb jej ciała i duszy, raz po raz..." Czy nihilista szukałby duszy? Albo szowinista duszy w kobiecie? NIE. Dlatego według mnie oskarżanie Chinaskiego to wynik czytania tej książki w przerwie między kotletem i Familiadą. Hank wie, czym wolność NIE jest: "Czy ona jest kobietą wyzwoloną? Skąd, jest tylko napalona jak diabli". Szowinista nie ma o takich niuansach pojęcia. Chinaski potrafi też być czuły w swoich opisach, doprawiając "ostre rżnięcie" szczyptą subtelności: "Nie, nie rozerwałem tej kruszyny na pół." Mniej więcej w połowie książki zdarzenia zaczynają się zagęszczać, kobiety pukają do drzwi Chinaskiego coraz częściej i coraz głośniej, wóda leje się jak rzeka krwi. Ale tu nie ma oczyszczenia. Jest tylko kolejny kac. Kolejne obietnice poprawy. Kolejna celna uwaga. A jednak na końcu pojawia się nadzieja. Polecam tę książkę tym, którzy 1. szukają prawdy (z naciskiem na "szukają") 2. chcą poznać różne aspekty męskiej (ludzkiej) psychiki i nie boją się wyzwań, a wulgaryzmy nie wprawiają ich w święte wiktoriańskie oburzenie.

Użytkownik: rzeźnik 26.09.2012 04:54 napisał(a):
Odpowiedź na: hej :) pozwalam sobie pow... | feministula A mnie się ta książka kompletnie nie podobała.
Na początek nie spodobał mi się sposób pisania Bukowskiego. Rozdziały kończące się w połowie jakieś historii i nie kontynuowanie jej w kolejnych rozdziałach, urywane dialogi. Wulgarność w tej książce jest w pewnym sensie uzasadniona ze względu na realia świata, który opisuje, jednak w prawie całej książce miałem wrażenia, że ta wulgarność jest przesadzona i sztuczna. Sceny seksu w przeważającej ilości są opisywane w bardzo podobny sposób co sprawiło, że po 2-3 takich scenach kolejne już mnie nudziły.
Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

Moja ocena: 2

Użytkownik: Szeba 27.09.2012 21:07 napisał(a):
Odpowiedź na: A mnie się ta książka kom... | rzeźnik > Bardzo naciągana historia o nagłym odkryciu w sobie talentu literackiego i popędu seksualnego, z których żadne u Chinaskiego nie występowało przed 50

Głównym bohaterem u Bukowskiego jest jedna i ta sama osoba, w dodatku alter ego autora. Owszem, wszystko to i nie tylko to występuje u Chinaskiego grubo przed 50. a żeby się o tym przekonać wystarczy przeczytać choćby Z szynką raz! (Bukowski Charles), w tej pozycji widać najlepiej kiedy i w co zaczął bohater uciekać oraz jak te ucieczki się z czasem i w co zmieniały, polecam.