"Kochanka" w języku polskim przeczytałam rok temu. I o ile się nie mylę - nie zachwycił mnie. Jego piękno odkryłam dopiero później.

Zanim przejdę do przedstawienia mojej opinii co do twórczości Marguerite Duras, chciałabym zachęcić wszystkich do sięgnięcia po oryginał. Niestety, przekład "L'Amant" na nasz język ojczysty odbiera mu piękno. Zwłaszcza piękno języka francuskiego, które przejawia sie w tej nie do końca "zjadliwej" narracji.

Marguerite Duras tworzy już w nurcie "nowej powieści". Odrzuca ciągłość czasową, nie jest narratorem wszechwiedzącym. Wymaga przez to większego zaangażowania czytelnika, który sam musi wszystkie przedstawione przez nią wycinki pozbierać, posegregować i połączyć w jedną całość.

Historia przez nią przedstawiona wydawać się może nie tylko całkiem banalna, ale także dobrze znana. Dziewczyna i jej kochanek. Duża, by nie powiedzieć ogromna, różnica wieku. Jednak to nie wszystko. Tych przeciwności, które muszą pokonać, jest znacznie więcej. Trzeba także pamiętać o różnicach klasowych czy rasowych.

Dla mnie jednak po tę książkę warto sięgnąć właśnie z powodu stylu, w jakim została ona napisana. Jest on ciężki, być może nie dla każdego. Francuzi określają go mianem "le style Duras". Tylko Marguerite Duras pisała w taki sposób. Urzekająco. Każde słowo jest przemyślane i ma swoje miejsce, którego nie można zmienić.

A sam koniec... za każdym razem, gdy wracam do tej powieści, odkrywam coś nowego. I żegnając się z historią młodej dziewczyny i Chinczyka - płaczę.

Polecam zwłaszcza wielbicielom literatury francuskiej :).