Bardzo trudna książka dla kogoś, kto nie ma podstawowej wiedzy o II wojnie światowej. Ale gdy się ma podstawy, potrafi wciągnąć niesamowicie.

To opowieść o trzech przyjaciołach: Walterze, Hugonie i Herbercie. W książce śledzimy ich losy od przybycia do Opola i agresji niemieckiej na Polskę po zakończenie wojny. Na mnie osobiście największe wrażenie wywarły opisy Polski roku 1939 i bardzo delikatnie zaakcentowany wątek zderzenia się mentalności niemieckiej z Polską okresu wojny. Autor nie potępia, lecz stara się zrozumieć. Zupełnie wyjątkowe są pamiętniki Oleńki, świetnie przedstawione sylwetki bohaterów, znakomita przemiana głównego bohatera - Herberta - prowadząca do przewartościowania jego postawy życiowej, ale... to już treść II tomu książki - "A znak nie będzie mu dany".