Jan Błoński: charyzmatyczny profesor, wybitny znawca literatury, ale również prowokator i człowiek przekorny. Badacz twórczości Gombrowicza, Witkacego i Schulza. Postać wybitna i niezwykle ważna dla polskiej humanistyki XX wieku. Dzienniki i wywiady odkrywają przed nami jego zupełnie nieznane oblicze.

„Hej, do dzieła, Błoński! Okaż się pilnym, jeśli nie inteligentnym, albowiem to już ostatnia chwila dla ciebie” - tak rozpoczyna swój dziennik w 1962 roku. Uwagi dotyczące życia kulturalnego w kraju i na emigracji czy komentarze do lektur przeplatają się w nim z plotkami z epoki. Pikantne opowieści, historie pierwszych randek, interpretacja erotycznego snu zdradzają całą przewrotność Błońskiego. Z kolei wywiady dla „Przekroju” to popis dziennikarstwa w lekkim tonie i w oparach absurdu. Rozmówcami Błońskiego są same literackie gwiazdy, między innymi: Nałkowska, Dąbrowska, Tuwim, Iwaszkiewicz, a także Skrzynecki oraz... Ionesco. Trzecia część książki zawiera wywiady z Błońskim o teatrze, ulubionych lekturach. W tych wywiadach rozmówca nieraz prowokuje i zaskakuje świeżością spojrzenia.

Szczery ton zapisków, okraszony specyficznym humorem Błońskiego, składa się na intrygujący i przekorny portret wybitnego krytyka polskiej literatury.

[Znak, 2011]