Na przyjaźń nigdy nie jest za późno
O starości można pisać w różny sposób. W tej książce jest ona opisana najpiękniej jak to tylko możliwe, z dużą dozą ciepła, nadziei i wiary w to, że nigdy nie jest za późno na to, by znaleźć szczęście.
Dwóch staruszków - Lino i Larry - spotyka się przypadkiem w kolejce po gazetę. To spotkanie to początek niezwykłej przyjaźni, która ich połączy, na przekór temu, iż są od siebie kompletnie różni. Lino to spokojny i skromny człowieczek, z zawodu linotypista, podczas gdy Larry to zwariowany aktor gadający godzinami o kobietach, które uwiódł i o tej jednej, jedynej, naprawdę ukochanej, miłości z dzieciństwa - o Ester.
Starość nie jest łatwa, szczególnie gdy za bohaterami biegnie niestrudzona pantera smutku, ale przyjaźń jest oparciem i pomaga spojrzeć na wszystko inaczej, a nawet zmierzyć się z najboleśniejszymi wspomnieniami.
W tej książce smutek płynący z przemijania i z różnych takich niepowodzeń, które trudno sobie wybaczyć, przeplata się z wariackim humorem i z serdecznością bohaterów. Jest ona tak ciepła, że ogrzeje się przy niej każde zbolałe serce.
Chciałabym, żeby i nasi polscy staruszkowie, zamiast narzekać w kolejce do lekarza albo śledzić godzinami losy telewizyjnych bohaterów, znaleźli w sobie, tak jak Lino i Larry, tyle nadziei i serca, które można ofiarować innym.
(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.