Rok 1845, Zachodnia Galicja, wówczas pod zaborem austriackim. Na terenach tych pojawiają się emisariusze TDP, którzy przygotowują grunt pod przyszłe powstanie narodowe. Agitację wśród ludności wiejskiej prowadzi niejaki Dymitro, który podaje się za handlarza. Tymczasem w pobliskim dworze w Żwirowie, według opowieści miejscowej ludności, straszy duch właściciela. Był nim szalony dziedzic Mikołaj Żwirski. Lecz kim faktycznie jest tajemniczy upiór z "zaklętego dworu"? I jakie jeszcze tajemnice kryje owa budowla? Zagadkę tego miejsca próbuje rozwikłać aktualny dziedzic żwirowskiego klucza, pan Juliusz Żwirski, oraz jego przyjaciel - awanturniczy i nieco ekscentryczny Damazy Czorgut. W toku prowadzonego śledztwa odkrywane są kolejne tajemnice. Ich rozwiązanie będzie dla czytelnika naprawdę zaskakujące...

"Zaklęty dwór" łączy w sobie elementy powieści historycznej, przygodowej, kryminalnej, powieści grozy, literatury patriotycznej. Utwór trzyma czytelnika w napięciu, które autor stopniuje powoli. Oprócz głównego wątku, jakim jest tajemnica tytułowego "zaklętego" miejsca, Łoziński wprowadził do powieści szereg wątków pobocznych. Należą do nich: wątek patriotyczny (działalność emisariuszy), burzliwego konflikt rodowy i jego tajemnicze skutki, miłość hrabiego Juliusza do hrabianki Eugenii (postać ta również nosi w sobie tajemnicę), wątek Kozaka Kostii Bulija - strażnika "zaklętego dworu", wątek Damazego Czorguta i wiele innych. Wymieniłem tylko najważniejsze, utwór zawiera także szereg innych pobocznych wątków, również bardzo ciekawych i kryjących w sobie wiele tajemnic.

Ciekawa i szybko tocząca się akcja, stopniowo narastający nastrój grozy i tajemniczości, coraz to nowe tajemnicze wątki, intrygi, wydarzenia zarówno dramatyczne, i jak i humorystyczne - te elementy sprawiają, iż "Zaklęty dwór" jest powieścią bardzo atrakcyjną dla czytelnika. Jej lektura wciąga i nie pozwala się oderwać od książki. Warto więc tę powieść polecić. To najlepsza pozycja w dorobku Walerego Łozińskiego i jedna z lepszych polskich powieści historyczno-przygodowych. Dzisiaj utwór ten został jakby zapomniany. Zupełnie niesłusznie, moim zdaniem. Dlatego uważam, że należy go przypomnieć współczesnym czytelnikom i zachęcić ich do jego lektury.

Polecam.