Richard zaszywa się z żoną i Carą w głuszy. Kahlan powoli wraca do zdrowia. Obie kobiety próbują namówić Richarda do powrotu do wojska, ten jednak ciągle odmawia. Nie pomagają wysłannicy generała Reibischa (którzy znajdują go dzięki więzi), wszystkich odsyła mówiąc, że jeżeli wróci, to Imperialny Ład ostatecznie wygra.

Ważnym bohaterem "Nadziei" jest Nicci - Siostra Mroku, znana w Starym Świecie jako Pani Śmierci, niewolnica samego imperatora. Poznajemy jej przeszłość oraz powody, dla których postanawia porwać Richarda. Nicci nie rozumie otaczającego ją świata i jest przekonana, że Imperialny Ład to zbawienie ludzkości. Lord Rahl udaje się wraz z nią do serca starego świata, gdzie ma żyć jako szary człowiek, udając jej męża. Ta próba doprowadza do nieoczekiwanych rezultatów.

"Nadzieja pokonanych" to, moim zdaniem, najlepszy z dotychczas wydanych tomów cyklu. Dużą część książki zajmują opisy życia pod panowaniem Imperialnego Ładu, które jest pasmem udręki dla zwykłych ludzi. Ustrój wprowadzony przez Ład to swego rodzaju socjalizm. Wszystkie idee równości społecznej są wypaczone: najlepiej mają się ludzie udający niezdolnych do pracy, ci zaś, którzy chcą uczciwie i ciężko pracować, są karani za zabieranie pracy innym. Podobnie jest z przedsiębiorstwami (będącymi oczywiście własnością ogółu) - te najwydajniejsze nie mogą pracować na pełnych obrotach, bo zlecenia dzielone są równo między wszystkie. Państwo próbuje na każdym kroku kontrolować obywateli, zaś wszelka nieprawomyślność (albo nawet podejrzenie o nią) jest karana śmiercią po uprzednich torturach (powodujących oczywiście przyznanie się do winy).

Trochę nieprawdopodobne (w kontekście ludzkich reakcji) wydaje mi się zakończenie, ale "Nadzieja pokonanych" i tak mi się bardzo podobała. Wszystkim miłośnikom cyklu serdecznie polecam, zaś tych, którzy jeszcze tej serii nie poznali, zachęcam do jej przeczytania.


[prawie identyczną recenzję umieściłam na swoim blogu]