"Słowo o Kisielu" to osobiste refleksje Jerzego Waldorffa na temat zmarłego przyjaciela, wspólnie przeżytych lat i więzi, jakie łączyły obie rodziny. Odrobina nostalgii i smutku za minioną przeszłością, zza której wyziera nieposkromiony Waldorff, ze swoim gawędziarskim talentem. Książeczka niewielka, lecz pełna swoistego uroku, skrząca się dowcipem i erudycją; prawdziwa uczta intelektualna. Postać Stefana Kisielewskiego nakreślona z dobrotliwym przymrużeniem oka, z pobłażliwym uśmiechem dla jego wad, ale też z wielkim szacunkiem dla jego wielu talentów i nieugiętej postawy. Waldorff stawia Kisielewskiego na piedestale polskiego felietonu, obok takich nazwisk, jak Bolesław Prus, Antoni Słonimski czy Karol Irzykowski.

Książka, bezsprzecznie, wzbudziła moje zainteresowanie twórczością Stefana Kisielewskiego, ale jeszcze bardziej zafascynowała mnie postać samego autora, urokliwego gawędziarza i intelektualisty. Waldorff na pewno nie zasługuje na to, aby odejść w zapomnienie. To po jego książki, przede wszystkim, mam zamiar sięgnąć w najbliższej przyszłości.