Tryby (Tulli Magdalena)

Kiedy na zajęcia ze współczesnych zjawisk literackich prof. Z. mówił o tej książce, zafrapowała mnie jego opowieść, więc gdy ostatnio wpadłam do biblioteki po Tokarczuk (wciąż czeka na swoją kolej), mój wzrok przyciągnęło nazwisko Tulli.

"Tryby" to książka na wskroś filologiczna. Pełna rozważań o orzeczeniach, okolicznikach i czasach gramatycznych. Igrająca z instancją narratora, z ciągłością fabuły, wciągająca czytelnika w metatekstowe znaczenia. Przez pierwsze kilkadziesiąt stron (czyli niemal połowę 150-stronicowej książeczki) czułam się skołowana. Nie bardzo mogłam zrozumieć, co dzieje się na kartach tej... hm... powieści? Potem się wciągnęłam. Zachwyciłam się i zachłysnęłam tym, co rozgrywało się przed moimi oczyma. Jednocześnie czułam ogromną wdzięczność wobec autorki, że tekst nie jest przesadnie długi, bo pod koniec byłam jednak zmęczona przyjętą konwencją.

Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

Takie powieści trafiają na dobry czas albo nie. To znaczy, że jeśli w danym momencie ma się ochotę na lekką, miłą powieść o wciągającej fabule, a sięgnie się po "Tryby", to najpewniej rzuci się nimi o ścianę i zrobi awanturę pani w bibliotece, która podpowiedziała, że to dobra książka. Ja akurat miałam ochotę na taki dziwny twór, który nie ma nic wspólnego z literaturą popularną, chociaż może powinnam mieć dosyć po kursie poetyki.

Już wiem, że wrócę kiedyś do tej powieści(?). Niesamowity koncept zapada w pamięć, bohaterowie z niemieckimi(?) nazwiskami mylą mi się i jutro nie będę w stanie przypomnieć sobie, jak się nazywali, jednak Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

Nie dla wszystkich i nie zawsze - na lekturę "Trybów" trzeba mieć odpowiedni nastrój, trochę spokoju, by móc się skupić i rozsmakować, no i gustować w daniach literackich, których smak jest niepodobny do innych*.

Ocena: 5/6

* na pewno "Tryby" są niepodobne do niczego, co ja czytałam wcześniej. Czytelnicy bardziej wyrobieni mogą się ze mną nie zgodzić.