Najpierw przeczytałem romantyczną powieść o romansie dwojga egzystencjalistów i to fałszywie rozbudziło moje oczekiwania.

Kiedy jednak zabrałem się za życiorys Simony, uczucie podziwu ustąpiło rozczarowaniu i wrażeniu, że ta para niewiele robiących, mimo całego zamieszania wokół siebie, ludzi oszukuje umiejętnie cały świat. Grając na nosie komunistom, hitlerowcom, ruchowi oporu, frankistom i rewolucjonistom hiszpańskim, a nawet Związkowi Radzieckiemu. Zagonieni w amoku twórczym nie pozostawili chyba nic (piszę tu raczej o Simonie) prócz "Drugiej płci". Ale i to mocno się zdewaluowało z czasem.

Generalnie, polecam tę autobiografię. Warto ją przeczytać choćby z powodu dość dobrze opisanego tła wydarzeń, w których Simone bierze udział. Warto poznać historię tego okresu i zawiłości francuskiej sceny politycznej. Warto zobaczyć, jakimi problemami żyli Francuzi, podczas gdy w Polsce działy się rzeczy o wiele gorsze. Warto zobaczyć, jaki stosunek do polskiej (ale nie tylko) literatury miała ta francuska "prowokatorka". Warto w końcu zobaczyć od środka historię związku, który przez lata budził kontrowersje. Dziś już nas tak nie oburza. Ale pamiętajmy - to wciąż tylko poza.