Sherwood (Godwin Parke) - o tej pozycji zaraz napiszę. Przeczytałam ją po raz pierwszy dawno temu, jeszcze w szkole podstawowej. Pamiętam, bo zbliżała się przerwa świąteczna i szukałam czegoś w szkolnej bibliotece. Zachęciła mnie, bo była gruba, więc miałam nadzieję, że wystarczy na kilka świątecznych dni. I mimo, że było to dość dawno, to pozostawiła niezatarty ślad w mojej pamięci. Teraz, już jako dorosła czytelniczka, postanowiłam tę książkę odnaleźć, i udało mi się ją kupić po niezwykle korzystnej cenie na aukcji internetowej.

I co mogę powiedzieć o tej książce po latach?

Niesamowita, wspaniała, cudowna… Nie wiem, jak jeszcze ją opisać. To legenda o Robin Hoodzie, ale w jakim wykonaniu! To nie baśń, w której dobry Robin zabiera bogatym i daje biednym, bawi się w kotka i myszkę z głupim szeryfem. Ta historia odarta jest z wszelkiej baśniowości.
Autor przeniósł legendę w XI wiek, kiedy Anglia zmaga się z najazdem Normanów i musi ugiąć się pod jarzmem króla Wilhelma. Wilhelm nie rozumie nowych poddanych, nakłada na nich krzywdzące prawa, stojące w sprzeczności z dawną tradycją. Kto się nie ugnie i nie podporządkuje, musi liczyć się z karą. W takich okolicznościach kilkoro desperatów pod przywództwem młodego dziedzica rozpoczyna walkę z najeźdźcami. Rodząca się legenda Robina zostaje przeciwstawiona trudnej codzienności wygnańców bez dachu nad głową. Ścigani, niepewni jutra, jak zwierzyna na polowaniu… oddzieleni od najbliższych, w trosce o tych, którzy pozostali pod władzą okrutnego króla i szeryfa. Na tym tle rozwija się miłość - wielka, piękna, ale też trudna, naznaczona przeciwnościami.

Powieść jest świetnie napisana, autor w doskonały sposób zagłębia się w uczucia i przeżycia bohaterów, opisuje ich rozterki, wyrzuty sumienia, targające nimi sprzeczności. Nie ma tu nic z lukrowanej bajki. Pełno tu twardych, silnych, dumnych mężczyzn, walczących o swoje, oraz kobiet, które mimo trudnej sytuacji troszczą się o swoich bliskich i poddanych.
CUDO!