Nie wolno zdradzać zakończeń - w tej książce pod żadnym pozorem nie wolno zdradzić nawet początku. Jak u Hitchcocka: najpierw tornado, a potem akcja się rozkręca.

Nie da się napisać takiej książki: mimochodem wtrącona diagnoza polityczna, błyskotliwa intryga kryminalna, wyrazista, budząca sympatię główna bohaterka - sponiewierana przez życie 50-letnia alkoholiczka. Tajemnicze morderstwo na zapadłej nadbużańskiej wsi, poszukiwanie szesnastowiecznego skarbu, cięte riposty.

Tego nie da się i przetłumaczyć: trzy języki obok siebie, nie licząc miejscowego dialektu.

Czytajcie książkę niemożliwą. Czytajcie "Miasto ryb" (i cieszcie się znakomitym przekładem Małgorzaty Buchalik!).


[notatka opublikowana wcześniej na moim blogu]