Użytkownik: tomp 11.04.2016 10:17 napisał(a):
Odpowiedź na: "Sierpień czternastego" t... | kruk23 Niewątpliwie ta powieść Sołżenicyna robi wrażenie swą monumentalnością. Jestem pełen podziwu dla autora za umiejętność odmalowania tak bogatego obrazu Rosji. Nie mogę sobie wyobrazić, ile pracy musiał Sołżenicyn włożyć w napisanie tego dzieła. Niemniej jednak lektura "Sierpnia..." umęczyła mnie niewiarygodnie. Przede wszystkim nużące były rozwlekłe, zbyt szczegółowe jak dla mnie fragmenty opisujące działania strategiczne armii rosyjskiej w Prusach Wschodnich, stanowiące niemal połowę powieści. Miałem chwile zwątpienia. Podobnie nudnawy stawał się rozdział traktujący o polityce premiera Stołypina. Od dłużyzn nie był wolny też długaśny rozdział omawiający życie i twórczość polityczną cara Mikołaja. Według mnie najciekawsze fragmenty powieści to te, które skupiały się na życiu społecznym w Rosji w przeddzień wybuchu pierwszej wojny światowej, z jego fermentem rewolucyjnym i terroryzmem. Szkoda, że Sołżenicyn nie odwrócił proporcji i nie potraktował tego aspektu szerzej, kosztem nudnych opisów militarystycznych. Pomijając jednak te uwagi, uważam, że autor znakomicie zobrazował i zdiagnozował wszystkie "choroby" nękające Rosję w tamtych czasach, powodujących tę niezwykłą słabość olbrzymiego państwa - od braku stanowczości cara poprzez brak umiejętności strategicznych generałów, brak woli ze strony rządzących na wprowadzanie reform życia społecznego, aż po zgniliznę rewolucyjną szerząca się wśród młodzieży.