Ewa Nowacka debiutowała w roku 1966 powieścią pt. "Rok trzech cezarów". Następna książka - "Tysiąc soboli i jedna dziewczyna" - ukazała się w roku 1968. Trzecią z kolei pozycją była opublikowana w 1969 roku powieść dla młodzieży pt. "Szubad żąda ofiary".


Autorka w "Heliogabalu, wnuku Mezy" sięga znów do tematyki historycznej. Tym razem rzecz dzieje się w Rzymie w III wieku n.e., za czasów Heliogabala, cezara-nastolatka, psychopaty i rozpustnika. Główną bohaterką książki jest jednak Julia Meza, babka Heliogabala, kobieta ambitna i żądna władzy, której fikcyjny pamiętnik wprowadza nas w wydarzenia rozgrywające się przede wszystkim w Rzymie na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Pamiętnik Juli Mezy uzupełniają źródłowe materiały historyczne. Ewa Nowacka, stosując ciekawą i oryginalną metodę, podejmuje w swojej książce próbę wielostronnego naświetlenia osobowości Heliogabala i ujawnia przyczyny jego postępowania, szokującego cały Rzym.


[Wydawnictwo Czytelnik, 1970]