Zamek porośnięty bluszczem, kamienne, kręte schody, długi korytarz oświetlony skąpym blaskiem świec, wysokie dębowe drzwi wiodące do biblioteki. Przy kominku w wielkim fotelu siedzi tytułowy bohater i czeka na tę jedną, jedyną opowieść, której jeszcze nie poznał, a która pozwoli mu przetrwać…

W tym samym czasie czworo dzieci z różnych stron świata śpi spokojnie – każde w swoim domu, ale ich sny splatają się w jeden obraz i dzięki temu spotykają się przed zamkiem. Nie znają się, ale intuicyjnie działają wspólnie i postanawiają wejść do środka, pokonać kamienne schody, by znaleźć się w bibliotece, w której oczekuje ich olbrzym, pokładając w nich nadzieję na ocalenie wyobraźni.

Każde z dzieci opowiada znaną sobie historię, czasami również słabnący olbrzym przemienia się w gawędziarza. I tu zaczyna się podróż śladami niezwykłych opowieści. Jedną z moich ulubionych stała się historia „Tam dokąd zmierzasz”. Do mędrca siedzącego na rozstajach dróg podszedł wędrowiec i zapytał, jakie jest miasto, do którego zmierza. Mędrzec zapytał, jakim miastem było to, z którego szedł wędrowiec. „Okropne miejsce – odparł wędowiec. – Ludzie byli skąpi i nieuprzejmi. A głupi jak nie wiem! Zupełnie nie dało się z nimi wytrzymać. W takim razie obawiam się, że miasto, do którego idziesz, będzie takie samo – powiedział mędrzec”*. Po jakimś czasie na rozstajnych drogach pojawił się inny wędrowiec, zatrzymał sie przy mędrcu i też chciał dowiedzieć się, jakie jest to miasto, do którego zmierza. „Opowiedz mi o mieście, z którego idziesz – ponownie poprosił mędrzec. – Jakie ono było? Naprawdę wspaniałe miejsce. Takich miłych ludzi to już chyba nigdzie nie spotkam. Aż się chciało z nimi przebywać. W takim razie jestem pewien, że miasto, do którego idziesz, będzie dokładnie takie samo (...)”**.

Inspiracją dla autora były między innymi bajki Ezopa, historie afrykańskie, japońskie legendy, podania arabskie.

Jest to pochłaniająca lektura nie tylko dla dzieci, ale również (a może nawet przede wszystkim) – dla dorosłych – są to bowiem opowieści filozoficzne, z drugim dnem; z pozoru proste, błyskotliwe, zabawne, niosą w sobie sporo ważkiej treści. Mój 7-letni synek Konrad powiedział: "Świetna jest ta książka! Następnym razem masz mi czytać co drugi dzień, a nie co wieczór, bo za szybko się skończyła. Najbardziej podobała mi się opowieść »O Gadającej Czaszce«".

Jaka opowieść dla Ciebie stanie się najważniejszą, zapamiętaną na lata? Czy olbrzym znajdzie opowieść, której szuka? Czy Ty znajdziesz odpowiedź na nurtujące Cię pytania? Nie będziesz mógł przekonać się inaczej, niż podążając po kamiennych schodach do biblioteki oświetlonej blaskiem ognia z kominka. Uchyl drzwi i wejdź do środka…


---
* Brian Patten, "Olbrzym z Zamczyska Baśni", tłum. Paweł Beręsewicz, Wydawnictwo Skrzat, Kraków 2002, str. 83.
** Tamże, str. 83-84.