Książka Pani Beaty Ostrowickiej opowiada o bardzo sympatycznej, pogrążonej w smutku po utracie mamy, a jednocześnie w głębokiej depresji dziewczynie. Ola (główna bohaterka tej powieści) ma dwójkę rodzeństwa. Spadają na nią - jako na najstarszą z rodzeństwa - wszystkie obowiązki, które dotąd były wykonywane przez mamę. Ola nie może poradzić sobie z obowiązkami w domu i szkole. Wszyscy wokoło nie rozumieją jej. Wkrótce Ola poznaje Mateusza - jej jedyną i prawdziwą miłość! Potem dziewczyna robi coś, czego nikt nigdy nie powinien robić...

To tylko bardzo krótka recenzja książki. Książka jest rewelacyjna i naprawdę warta przeczytania! Jeszcze nigdy tak nie płakałam czytając jakąkolwiek książkę. Jest cudowna. Będę wracać do niej niejeden raz. Chciałam podziękować dwóm osobom: mojej kochanej cioci - gdyby nie ona, nie przeczytałabym tej książki pewnie nigdy - dziękuję, Agnieszko, za taki wspaniały prezent :), i Pani Beacie Ostrowickiej - bo przecież to ona ją napisała, dzięki czemu skłoniła mnie do głębokich przemyśleń! Dziękuję... I zachęcam wszystkich do przeczytania całej książki.