"Opowieści wigilijne" wcale nie są o nastroju, gorączce i magii świąt. Nie, ta książka, a raczej ten zbiór trzech krótkich opowiadań, jest czymś więcej... Prawda, akcje wszystkich toczą się podczas wigilii, z tego dwie w czasach PRL-u, ale to raczej tylko tło. Prawdziwym sensem jest... człowiek: jego miejsce w świecie, szczęście oraz problemy. Bohaterzy opowiadań są różni, ale jakże podobni. Nikt nie spędza świąt w domu, wszyscy są zagubieni, mają swoje problemy i chyba żaden z nich nie może powiedzieć, że czuje się spełniony w życiu, że po prostu jest szczęśliwy...

Pierwsze opowiadanie, autorstwa Jerzego Pilcha, pochodzi z powieści "Pod Mocnym Aniołem", a więc dla czytelników znających nieco prozę tego pisarza na pewno nie będzie zaskoczeniem Juruś - Pilchowy bohater - alkoholik, spędzający wigilię na oddziale deliryków. Tym razem przybliży nam "rzekome" spotkanie swojego kolegi, również deliryka, z Bogiem. Scena przedstawiona jest w sposób niezwykle humorystyczny, co nie jest wcale u Pilcha czymś nowym.

Drugie z kolei opowiadanie zostało napisane przez Olgę Tokarczuk. Pewien zagraniczny przedstawiciel szkoły psychologicznej przyjeżdża do Polski. Jak się nietrudno domyślić, w sprawach służbowo-naukowych. Wszystko byłoby oczywiście dobrze, gdyby nie nagły wybuch stanu wojennego. No właśnie! Doktor Andrews mimo całej swej mądrości nie radzi sobie w państwie totalitarnego, którego mieszkańcy posługują się dziwnym, niezrozumiałym językiem, nie znają angielskiego, gdzie czołgi jeżdżą po ulicach, a jakby tego było mało, opiekunka pana Andrewsa - jedyna osoba, z którą potrafi się porozumieć - całkowicie o nim zapomniała (a przynajmniej tak mu się zdaje)!

No i ostatnie, o prostym tytule "Opowieść wigilijna", spod pióra Andrzeja Stasiuka, opowiada o wigilii trojga ludzi. Ten najbardziej rodzinny dzień w roku każde z nich spędza samotnie, włócząc się po Warszawie albo siedząc w barze. On topi smutki, ona próbuje znaleźć męża, którego wyrzuciła z domu, a jeszcze ktoś inny szuka taniej rozrywki. Losy tych z pozoru odległych sobie ludzi splotą się całkiem nieoczekiwanie...

Co tu dużo pisać, książkę tę należy przeczytać :).