„Być jak płynąca rzeka” Coelho jest naprawdę zupełnie inną książką niż jego pozostałe utwory. Sama forma - felietonowa - ma wpływ na odbiór treści. A treści są różnorakie. Są to felietony, reportaże, artykuły pisarza ukazujące się w gazetach. Ogólnie nawołują do miłości, pokoju, radości, wiary, mówią o sensie życia. Lecz nie jest to przekazane w formie fantastycznej prozy pisarskiej, ale w formie krótkiej notatki, opowiastki. Opowieści są o ludziach, ich przeżyciach, o rzeczach codziennych, na które nie zwracamy większej uwagi i nie wyciągamy wniosków. Nie da się streścić tej książki, jest tak barwna i bogata. Pisarz pokazuje w niej jednak swoje poglądy, uczucia, a nawet życie prywatne, relacjonuje pojedyncze wydarzenia ze swojego życia, które dały mu okazję do przemyślenia wielu spraw. I to jest to, co wciąga w lekturę (a książkę można przeczytać w trzy godziny (!) mimo grubości). Jest po prostu inna. Nie ma w niej fikcji, jak w powieściach. Nie ma fanatyzmu. Nie ma takiego odczucia, że autor narzuca poglądy, wiarę. Jak powiedziałam, jest to inna książka i budzi inne odczucia niż pozostałe książki tego autora.

Polecam. Nie dlatego, że pisarz jest znany, ale dlatego, że treść książki jest refleksyjna, bogata w opisy, przemyślenia ujęte w wolny i luźny sposób.