Mohamed (Momo) to arabski chłopiec, którego matka-prostytutka oddała na wychowanie starej Żydówce, aby tylko nie trafił do domu dziecka. Stara Roza prowadziła w domu prawdziwe „przedszkole”, z którego się utrzymywała, od kiedy sama przestała mieć klientów. Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

Książka została napisana z punktu widzenia 14-letniego Momo, którego najbliższym przyjacielem jest parasol Artur. Chłopiec ma bardzo trafne spostrzeżenia dotyczące brutalnego świata dookoła niego. Nieraz zaskoczy dorosłego czytelnika. Jest to wzruszająca historia o dziecku, które los zmusił do szybkiego dojrzewania i zrozumienia okrutnych praw przetrwania. Nie miał beztroskiego dzieciństwa, nie miał kochających go bliskich; swojej religii i kultury uczył się od sprzedawcy perskich dywanów. „Życie to nie jest sprawa dla wszystkich”, jak twierdził. Mimo przeciwności losu, nauczył się najważniejszej prawdy, esencji życia - trzeba kochać, bo „czy można żyć, jak się nie ma kogo kochać?”.