Książka napisana swoistym "hrabalowskim" językiem, w którym komedia miesza się z tragedią, czytelnik śmieje się, ale jest to czasem śmiech przez łzy.

Główny bohater zaczyna od posady kelnera na prowincji, później pracuje w jednym z najlepszych praskich hoteli (gdzie raz obsługuje angielskiego króla), jeszcze później sam staje się właścicielem hotelu, ale nie jest to koniec opowieści. Jego zagmatwana historia, wpisana w czasy przedwojenne, II wojnę i późniejszy okres, zakończy się zupełnie nieoczekiwanie nawet dla niego samego.

Książka Hrabala jest opowieścią (nieco tragiczną) o przemianie duchowej. Jednak autor nie używa patetycznego języka, zawiłych monologów wewnętrznych, niezrozumiałych wyrażeń, pisze "po prostu", ciekawie, prosto, a zarazem mądrze, i w tym tkwi główny urok książki.