Londyn, jedna z bardzo późnych godzin lipcowego wieczoru/nocy (było coś koło 23.). Mozolnie przedzieram się autobusem przez zatłoczone ulice metropolii. Nagle zauważam bardzo długą kolejkę młodych ludzi wyczekujących przed jedną z wielu tamtejszych księgarni. Z peleryną na grzbiecie i patykiem w dłoni przy skąpym świetle latarni żarliwie pochłaniali kolejne strony jakiejś książki – jednej z części przygód Harry’ego Pottera. Fenomen tej powieści i olbrzymiego zainteresowania, jakie wzbudziła postanowiłem sprawdzić osobiście – zaczynając od części pierwszej.

Główna postać to młody sierota, mieszkający wraz ze swoim wujem i ciotką (oraz ich synem). Ofiara wiecznego dokuczania jest niesamowicie zdziwiona, kiedy pewnego dnia dowiaduje się, że będzie uczyć się w Hogwarcie – szkole dla czarodziejów. Chłopak z wielką nieśmiałością poznaje panujące tam zwyczaje i odkrywa kolejne tajniki magii. Zaprzyjaźnia się z Ronem i Hermioną, a niedługo później razem odkrywają pewną tajemnicę. Więcej zdradzać nie wypada...

Tak więc nic odkrywczego opisywana powieść nie zawiera i naprawdę nie warto (tak mi się przynajmniej wydaje) rozwodzić się szczegółowo nad kolejnymi postaciami i miejscami w niej występującymi. O książce mówiono mi, że również dorośli mogą ją śmiało przeczytać, więc spodziewałem się, że zawiera jakieś głębsze myśli – niesłusznie. Poszczególne przygody nie wywołują także pojawienia się gęsiej skórki i śledzi się je bez większego podniecenia. Nietrudno wyczuć z góry zaplanowaną kontynuację powieści i zostawiony na przyszłość dokładniejszy opis historii pochodzenia Pottera.

Powieść stała się bodźcem sprawiającym, iż młodsza część czytelników (kompletnie zdominowana przez telewizję i gry komputerowe) została przyciągnięta do czytania – i bardzo dobrze. Osobom dorosłym, jednakże, książki nie polecam – nie jest ona, co prawda, zła, lecz mocno przeciętna. Sięgnąć po nią należy tylko wtedy, gdy pojawi się chęć oderwania się od szarej rzeczywistości.


Plusy:

+ powieść skutecznie rozbudziła u młodych osób chęć czytania;
+ szybko się czyta.


Minusy:

- akcja nie wciąga i jest przewidywalna;
- książka nie potrafi pochłonąć czytelnika;
- łatwo wyczuwalne jest "oszczędzanie" treści z myślą o następnych tomach.