Książka "Ty musisz żyć, aby dać świadectwo prawdzie" jest dla mnie fenomenem - nigdy nie interesowała mnie historia, ani wojenno-obozowe wspomnienia... aż do teraz.

Jeśli mówi się, że jakiś autor potrafi zainteresować lub wciągnąć w opowieść czytelnika, to Baczyński go po prostu wchłania. Na ten efekt składają się jego przystępny, przejrzysty i prosty styl pisania oraz niesamowite wydarzenia, w których brał udział. Bez wahania mogę powiedzieć, że z tak niezwykłymi historiami nie mieliście jeszcze do czynienia.

Baczyński trafia do niewoli w wieku ok. 19 lat, a wychodzi na wolność już jako dość dojrzały człowiek. Przechodzi przez kilkadziesiąt (!) łagrów, ciągnących się przez całą Syberię. Z każdym z nich wiążą się nietypowe wspomnienia, dotyczące specyficznych sytuacji, które mogły powstać tylko w tamtym czasie i tamtym miejscu. Celowo nie zdradzam żadnych szczegółów.

W przeciwieństwie do Tadeusza Borowskiego, charakter Baczyńskiego nie zmienia się, mimo równie trudnej i absurdalnej "rzeczywistości", w którą go wrzucono. Jest w nim dużo optymizmu, nadziei, udanego kompromisu między nieuniknionymi upokarzającymi warunkami a zachowaniem godności.

Polecam!