Genialne dzieło Dantego Alighieri. Mimo że dzieli nas ponad 7 wieków, doskonale go rozumiemy. Tworzył w okresie, kiedy Kościół rządził światem, myśli człowieka były skierowane ku Bogu, a głównym celem ludzkiego życia było osiągnięcie zbawienia.

Dzieło jest relacją z wędrówki Dantego po Piekle, Czyśćcu i Raju. Jego przewodnikiem jest Wergiliusz, a później ukochana Beatrycze. Dante rozpoczyna swą podróż w Wielki Piątek w roku 1300. Wraz z Wergiliuszem poznaje kolejne kręgi piekła, w których karę odbywają najwięksi grzesznicy. W każdym kręgu karę odbywa inny rodzaj grzeszników, podobnie będzie z tarasami w Czyśćcu. Niebo jest położone na planetach.

Cały utwór jest przesiąknięty symboliką i odniesieniami do czasów współczesnych autorowi. Przydatne więc jest korzystanie z przypisów, jednakże jeśli kogoś znuży ciągłe sprawdzanie, co oznaczają poszczególne symbole, to zapewniam, że wystarczy bogata wyobraźnia i wiedza wyniesiona z lekcji religii.

Nie twierdzę, że czyta się łatwo i szybko, ale na pewno jest to lektura wciągająca. Warto przeczytać i być może odkryć coś, o czym nie mieliśmy dotychczas pojęcia.