Piękna książka. Fakt. Ale nie w stylu, nie w samej fabule leży siła tego dzieła. Daleki jestem od śpiewania peanów "Kronikom Narnii", bo nie mają one ani wyszukanego stylu, ani wysublimowanej historii. Bo nie w tym rzecz jest. Ta książka jest dziełem idącym w kierunku filozofii. I może nie podobać się malkontetnom platoński idealizm "Narnii", jego wyraźny katolicki wydźwięk racjonalistom, a bojownikom równości pewien szczególny obraz kobiet - "Kronikom..." bliżej jest do "Kandyda" niż "Władcy Pierścieni". To są główne powody, dla których ta książka nie weszła do kanonu fantasy. I to są także powody, dla których fiaskiem jest realizacja Disneya. Miałem zaszczyt zobaczyć ten film dwa dni po premierze w Londynie. Cóż - jest bajecznie kolorowy, cudownie zrealizowany i całkowicie pusty. Honor, miłość i poświęcenie. Radość i uniesienie książki zostały wypchnięte prze ujeżdżane jednorożce i centaury walczące z minotaurami... Szukać głębszego sensu tej książki - to jest cel. Bo kim jest tak naprawdę Aslan? Jeśli ktoś nie domyśli sie po lekturze "Lwa, czarownicy...", to niech sięgnie po "Podróż...". Polecam. Gorąco...