Jak wiadomo, wszystkie opinie, mimo planowanego obiektywizmu, naznaczone są subiektywizmem. Moja opinia odnośnie "Dwóch kobiet" będzie SKRAJNIE subiektywna :).

Zaintrygował mnie tytuł. Opłaciło się znieść inwigilujące spojrzenie lokalnej bibliotekarki ;).

Książka dzieli się na dwie nowele - moim zdaniem, ze względu na duży rozrzut pomiędzy stylem i tematyką między "Dwiema kobietami" a "Starym powietrzem", niepotrzebnie umieszczone razem. "Dwie kobiety" to nowela faktycznie trudna do gatunkowego sklasyfikowania. Połączenie mocnego dramatu, nietypowego romansu i wyrafinowanej tajemnicy - chyba nie brzmi przekonująco ;).

Jest rewelacyjna: to rarytas, kiedy autor-mężczyzna tak wiernie odwzorowuje kobiecą psychikę, tok (prze)myślenia, burzę uczuć.

Z braku środków literackich tylko w jeden sposób mogę zarekomendować tę książkę: przeczytałam ją za jednym podejściem i gorzko popłakałam się na końcu, co nie zdarzyło mi się przy czytaniu od dobrych kilku lat.