Bardzo fajna książka, pełna humorku i ciepła, czyli mniej więcej taka, jak wszystkie autorstwa Astrid Lindgren :). Opowiada o przygodach rodziny Meklersonów, którzy każde wakacje spędzają na niewielkiej wysepce w Zagrodzie Stolarza.

Tata Meklerson jest niedocenianym przez nikogo z wyjątkiem własnych bliskich powieściopisarzem. Jego najstarsza córka, Malin, ma 19. lat i z powodzeniem zastępuje swoim młodszym braciom (Pellemu, Johanowi i Niklasowi) matkę zmarłą tragicznie przed kilku laty. Kłopoty pojawiają się, gdy pewien bogaty przedsiębiorca postanawia kupić Zagrodę Stolarza i przerobić ją na elegancki bungalow. Domek został zakupiony przez rodzinę Meklersonów za 5 öre, a w tej transakcji nieoceniony udział miała Tjorven :). Jeśli chcecie wiedzieć, jak zakończyła się ta historia, koniecznie sięgnijcie po książkę.

Bardzo jestem ciekawa, czy to pani Maria Olszańska, z którą notabene jestem w wielkiej przyjaźni, wpadła na pomysł innego tłumaczenia tytułu "Vi pa Saltkrakan". Czyż nie jest on czytelny nawet dla kogoś, kto nie uczy się szwedzkiego? Inna sprawa, że tytuł "Dlaczego kąpiesz się w spodniach, wujku?" w zasadzie też pasuje do treści tej książki. Nie wiem, jak się do tego ustosunkować.

Astrid Lindgren napisała recenzowaną przeze mnie powieść podczas swego pobytu na szkierach wokół Sztokholmu. Obserwowała przyrodę i opisy zawarte w książce są wyrazem tego, co autorka miała przed swoimi oczami. Jest to chyba najlepszy rodzaj opisu.

A tak nawiasem mówiąc: polecam wszystkim wydanie z ilustracjami Ilon Wikland. Możemy ją bez wahania nazwać współautorką wielu książek Astrid Lindgren. Czy nie uważacie, że jej ilustracje mają w sobie "coś"???