Poemat dygresyjny Słowackiego "Beniowski" to utwór, w którym losy tytułowego bogatera są jedynie pretekstem do wypowiedzi autora na kluczowe dla niego tematy. Dygresje mają różny charakter - osobisty (na przykład na temat wielkiej miłości poety - Ludwiki Śniadeckiej), polityczny (ocena emigracji), literacki (program poetycki, polemika z Mickiewiczem). Pióro poety w tym poemacie osiąga literacki Parnas. Słowacki nie dość, że po wirtuozowsku operuje trudną strofą - oktawą, to doskonale wprowadza w czyn własny program (Pieśń V): "Chodzi mi o to, aby język giętki powiedział wszystko, co pomyśli głowa".

Interesująca jest polemika Słowackiego z Mickiewiczem. Polecam wszystkim, którzy ten fakt znają jedynie z biografii. Negując drogę poetycką ideowego przeciwnika, potrafi przecież Słowacki wypowiedzieć znamienne słowa: "Bądź zdrów, a tak się żegnają nie wrogi,/ a dwa na słońcach swych przeciwnych - Bogi". To właśnie Słowacki w "Beniowskim" złożył hołd "Panu Tadeuszowi", oceniając go jako dzieło genialne. (Można by tu tylko dodać - gdybyż Mickiewicz potrafił zdobyć się na choćby cząstkę takiego obiektywizmu w stosunku do twórczości Słowackiego!) Miłośnikom poezji "Beniowskiego" zdecydowanie polecam!