Niby bajka, a jednak zdeydowanie "dorosła". Marzenia senne, a może narkotyczne wizje przenoszą nas do nierealnego świata, który trąci trochę Monty Pythonem. Niektóre skojarzenia fantastycznie zaskakują – przypominają łamigłówki na myślenie lateralne, a gry słowne są arcyzabawne (gratulacje dla autorki przekładu) – i dlatego podczas czytania czasami wybuchałem głośnym śmiechem :)

No i celny, często cytowany fragment - dla ludzi, którzy nie wiedzą, czego chcą:
„- Czy mógłbyś mi uprzemie powiedzieć, którędy mam pójść?
- To zależy w znacznej mierze od tego, gdzie chciałabyś dojść.
- Właściwie wszystko mi jedno... – rzekła Alicja.
- Więc wszystko jedno, którędy pójdziesz – zawyrokowało Kocisko.
- ... byleby gdzieś dojść – dokończyła Alicja.
- Co do tego, nie ma obawy – wystarczy iść odpowiednio długo”.

Na odbiór książki rzutują oczywiście biograficzne informacje o skłonnościach autora do fotografowania małych dziewczynek nago i w przebraniach (w Wikipedii można znaleźć zdjęcie pierwowzoru Alicji w przebraniu żebraczki). Doszukiwanie się podtekstu seksualnego jednak w tej książce przypomina trochę poszukiwania inkwizytorów: gdy człowiek chce coś znaleźć, to doszuka się tego wszędzie.