Siódma część kryminalnego cyklu dla dzieci autorstwa Agaty Romaniuk zatytułowany jest „Kocia Szajka i gondola przemytników”. Z jakim miejscem kojarzą wam się gondole? Mnie z Wenecją. Właśnie tam autorka wyśle – niejako na urlop – swoich kocich bohaterów. Jednak kryminał kotów się trzyma. Szajka trafia na ślad złodziei starych ksiąg. Ogony ich świerzbią, aby pojmać złoczyńców. Łapa w łapę z Dantem, tutejszym kotem, oraz przy wsparciu kuzyna komisarza Psoty rozpoczynają śledztwo.

Mam wrażenie, że w tej części Agata Romaniuk skupiła się na rozwinięciu swoich postaci. Sprawa kryminalna jest, ale chyba akcent został delikatnie przesunięty, ku prywatnemu życiu kotów. Szczególną uwagę poświęca parze Lola i Komandos oraz kotce Poziomce. To u nich najwięcej się pozmienia. Autorka wprowadza też wielu nowych bohaterów, którzy i wpłyną na losy cieszyńskich kotów, i zagmatwają sprawę weneckich kradzieży.

Pisarka jest znana z tego, że stara się połączyć lokalny język, zwyczaje ze stworzona przez nią samą kocią gwarą. W książce „Kocia Szajka i gondola przemytników” „liźniemy” włoskiej kuchni (czy koty ją polubiły?) i włoskich słówek, pomieszanych ze specyficznym humorem Agaty Romaniuk, np. napijemy się kotoccino. Efekt jest świetny. Atmosfera miejsca akcji zostawała oddana, a do tego wzbogacona o koci charakter powieści.

Jak oceniam kierunek w jakim idzie cykl „Kocia Szajka”? Podobają mi się „prywatne” wątki. I ja, i córka zżyłyśmy się z cieszyńskimi kotami, więc z przyjemnością przyjrzałyśmy się bliżej nim samym. Agata Romaniuk rozwinęła ich wzajemne relacje, które do tej pory były wyłącznie lekko akcentowane. Przy okazji autorka nie zapomniała, że po te książki sięgają przede wszystkim młodzi miłośnicy powieści kryminalnych. Pozostała wierna zasadzie: Gdzie koty, tam śledztwo.

[Recenzja była publikowana na blogu oraz innych portalach czytelniczych]