...Zdecydowanie najlepszy ilościowo rok od co najmniej dekady - przeczytałem 42 książki. Ilościowo dobrze, natomiast jakościowo średni rok.

41 z własnej biblioteczki, 1 z internetowej bazy dzieł dawnych.

22 - książki napisane w języku polskim
14 - w języku angielskim
4 - w języku niemieckim (aż się sam zdziwiłem, że aż 4)
2 - w języku jidysz (także nowość u mnie, nigdy wcześniej nie czytałem autorów piszących w jidysz)

literatury pięknej - 27:
powieści - 17
opowiadań - 5 (robiąc to zestawienie utwierdzam się w przekonaniu, że lubię taką formę)
dramat - 1 (sięgać częściej)
poezja - 1 (zdecydowanie za mało, mam nadzieję w tym roku poprawić się)
wspomnienia/autobiografie - 3

popularnonaukowa - 15
religioznawcza - 9
historia - 2 (tu stwierdzam, że zbyt mało, muszę poprawić się)
ekonomia - 1
nauki społeczne - 3

Średnia ocen - 4,39 (więc szału nie ma)

Zasługują na wyróżnienie:

Ucho Igielne (Myśliwski Wiesław) - jedyna szóstka w tym roku, ale to klasa sama w sobie.

Człowiek z nożami [Książka i Wiedza] (Böll Heinrich) - króciutka, zawierająca tylko 3 opowiadania, ale to uczta czytelnicza. Mam na myśli fabułę (akcja wszystkich dzieje się po zakończeniu II WŚ w Niemczech), jak stylu i język. Szczerze polecam, tym bardziej, że można ją przeczytać w 1-2h

Nie boję się bezsennych nocy... (Hen Józef (właśc. Cukier Józef Henryk)) - oczywiście Hen, w tamtym roku czytany z okazji 100 rocznicy urodzin, w tym pewnie będę kontynuował. Te zapiski, wspomnienia, czasami pisane jak dziennik, ale przeważnie jako przemyślenia już ugruntowane; oceny ludzi lub zdarzeń. Fascynujący obraz pokolenia (a nawet dwóch) środowiska literackiego i artystycznego PRL-owskiej Polski. Bystry i niekonwencjonalny umysł autora daje wiele satysfakcji, tym bardziej, że pisze piękną polszczyzną i raczej nie pozuje, jest naturalny, acz subiektywny i szczery w ocenach.

Dzieje Tewji Mleczarza (Szolem Alejchem (Szulem-Alechem, Szolem-Aleichem; właśc. Rabinowicz Szołem)) - autor żydowskiego pochodzenia, na bazie historii jednej rodziny mieszkającej gdzieś na kresach XIX-wiecznej Polski, wplata opis losu żydów w diasporze. Uśmiałem się i spłakałem, więc trafiła mnie ta książka.

z religioznawczych na wyróżnienie zasługują:

Prorocy (Heschel Abraham Joshua) - filozoficzne spojrzenie, a właściwiej byłoby napisać "wejrzenie" w postaci biblijnych proroków. Bardzo dobra pozycja, w sposobie podejścia do tematu chyba unikalna.

We współpracy z Bogiem: Wiara, duchowość i etyka społeczna Żydów (Sherwin Byron L.) - spojrzenie na wiarę z pozycji żyda i judaizmu, niezwykle cenna dla kogoś, kto wychowany został w chrześcijaństwie, ma małą wiedzę o judaizmie (lub zafałszowaną, jak to często w Polsce bywa), a chciałby poznać głębiej religię i lud starego przymierza.

U wrót przestrzeni: Przesłanie Biblii w świetle geometrii wielowymiarowej (Kajfosz Józef) - zaskoczyło mnie podejście autora do tekstu biblii, próba wyjaśnienia niektórych, trudnych z logicznego i naukowego poziomu do wyjaśnienia (nie mam notatek, a książka poszła dalej, więc niestety nie zacytuję dla zobrazowania w czym rzecz). Chodzi o wymiary rzeczywistości w jakiej żyjemy (3D), autor na podstawie matematyki udowadnia, że jest jeszcze co najmniej jeden wymiar nad nami (w którym według autora porusza się nasz niewidzialny Bóg), a być może, jest ich więcej. Fascynujące!

O kościele: Księga druga (Frycz Modrzewski Andrzej) - należy tylko żałować, że pisma Frycza Modrzewskiego nie spotkały się w Polsce z pozytywnym odzewem, myślę, że nasz kraj mógłby wyglądać o wiele lepiej, tak pod względem religii i tolerancji religijnej, jak ekonomii czy sfery życia państwowego. Wybitny, niedoceniony przez sobie współczesnych (głównie w Polsce, zagranicą dostrzeżony) i zapomniany mąż stanu, filozof, społecznik. Ach, duża szkoda...

Chrzest wodny: Twila (Kisiel Robert (ur. 1936)) - świetna merytorycznie praca na temat chrztu/zanurzenia w chrześcijaństwie i judaizmie. Także unikalna pozycja w swoim przedmiocie.

historia w tym roku to dwaj wybitni Polscy XX wieczni naukowcy:

Andrzej Frycz Modrzewski: Studium z dziejów kultury polskiej w. XVI (Kot Stanisław (pseud. Student Mazur-Ewangelik)) - świetny warsztat, styl i język. Nie tylko o Fryczu, ale o całej epoce. Dowiemy się z niej, jak bardzo wyróżniał się Frycz na tle swoich czasów.

Dzieje Polski nowożytnej (Konopczyński Władysław) - niepodrabialny styl i maniera pisarska. Ogrom wiedzy o opisywanych wiekach, ciekawe komentarze i interpretacje autora. No i niezwykle fascynujący okres w dziejach Polski. Już z lekka przestarzała, ale i tak niezastąpiona w tym przedmiocie badań.

Inflacja: Wróg publiczny nr 1 (Hazlitt Henry) - i wszystko jasne, skąd, jak i dlaczego. Płaczcie i płaćcie!

Gniot roku zebrał dwie na podium:

Blaszany bębenek (Grass Günter) - naprawdę nie potrafię zrozumieć zachwytów nad tą książką. Mnie zniesmaczyła.

Malowany ptak (Kosiński Jerzy (właśc. Lewintopf Jerzy Nikodem)) - nierealne opisy zdarzeń rzekomo prawdziwych. Cóż, myślę, że obliczone na skandal i przez to sukces wydawniczy. Co jak wiadomo autorowi się udało. Teraz przede mną książka obnażająca fałsz tej powieści Czarny ptasior (Siedlecka Joanna)

zawiodłem się w moich oczekiwaniach również na:

Buszujący w zbożu (Salinger Jerome David) - nie potrafiłem polubić głównego bohatera, jego problemów, stylu tej książki, sposobu przedstawienia postaci...

Pamiątka z Celulozy (Newerly Igor (Abramow-Newerly Igor)) - autor naprawdę świetny temat sknocił nachalną propagandą socjalistyczną. Poza tym niezwykle porażający obraz życia i realiów społecznych biedoty w II Rzeczpospolitej.

Chyba to tyle... Przechodząc płynnie w 2024 życzyłbym sobie co najmniej tyle samo książek przeczytać, zaliczyć wszystkie z mojego wyzwania (22 książki) plus kontynuować czytanie Konopczyńskiego, kolejny 4 tom dzieł Modrzewskiego, Myśliwskiego (choć już niewiele zostało do przeczytania), więcej poezji i dramatów/komedii (zacząłem uzupełniać braki na półkach), wrócić do książek około zdrowotnych etc. etc.
Ha ha, czyli plany na kolejnych kilka lat.