"Brzydota Ptaszyny to nie symbol, lecz nienazwany niepokój, o którym wolelibyśmy zapomnieć, odegnać go, lecz nie możemy, zawsze wraca, zawsze jest z nami, towarzyszy nam nieubłaganie, jak córka ojcu. Szpetota Ptaszyny, jej rozlazła tusza, tępota, agresywna dobroć - to my; to nasze życie - takie drętwe, obliczalne, takie bezosobowe, takie węgierskie. Ptaszyna jest wieczna. Nie ma przed nią ucieczki".

Péter Esterházy


Dezső Kosztolányi (1885-1936) - węgierski pisarz, poeta, dziennikarz i tłumacz. Urodził się w Suboticy, na południu ówczesnych Węgier. W 1903 roku rozpoczął studia na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Budapeszteńskiego, ale po trzech latach porzucił je dla dziennikarstwa. Był związany z wychodzącym w latach 1908-1941 czasopismem literackim "Nyugat" (Zachód). Zadebiutował w 1907 roku tomem poezji "Négy fal között" ("W czterech ścianach"). Pozostawił po sobie dziesięć tomów utworów poetyckich, kilkanaście zbiorów nowel i opowiadań, kilka powieści i liczne przekłady z poezji światowej. Był także autorem wielu artykułów, szkiców, rozpraw i organizatorem życia literackiego. Jego utwory przetłumaczono na kilkanaście języków. W Polsce oprócz "Ptaszyny" (1924, I wyd. pol. 1962) ukazały się powieści "Krwawy poeta" (1921, wyd. pol. 1928), "Grzech słodkiej Anny" (1926, wyd. pol. 1931) i "Kornel Esti" (1933, wyd. pol. 1981) oraz zbiór opowiadań "Noc poślubna" (wyd. pol. 1989).


[W.A.B., 2011]