Narratorem powieści „Red White& Royal Blue” Casey McQuiston jest dwudziestoparoletni Alex, syn aktualnej prezydentki USA. Prowadzi nietypowe jak na nastolatka życie, ale potrafi się do niego przystosować. Jako tak zwany Pierwszy Syn Ameryki pozostaje swoistą ikoną historii. Jego angielskim odpowiednikiem jest książę Henry, piękny typ księcia z bajki. Sporadyczne relacje tych dwóch nie układały się zbyt dobrze. Alex, w dzieciństwie zafascynowany księciem, po kilku raczej niefortunnych spotkaniach zaczyna go szczerze nie znosić.

Niebawem tych dwóch wywołuje skandal na brytyjskim dworze królewskim - podczas wesela w wyniku kłótni wpadają na tort. Istna tortostrofa, która może popsuć relacje między USA i Anglią! Od czego jednak ma się PR-owców? Aby zatuszować sprawę, Henry i Alex muszą wmówić światu, że są najlepszymi przyjaciółmi i spędzić wspólnie miły weekend, rejestrowany przez media (jak to komentuje jedna z bohaterek: „Śmiertelni wrogowie zmuszeni do zawarcia pokoju w celu rozładowania napięć między swoimi krajami? Jest w tym coś totalnie szekspirowskiego”[1]). Nikt nie przypuszcza, że ta ustawka stanie się początkiem namiętnego romansu – romansu, którego ujawnienie może wywołać jeszcze większy skandal niż zniszczenie tortu weselnego…

Ostatnio w naszych księgarniach pojawiło się sporo literatury dla młodzieży z motywem LGBT – żeby wymienić choćby powieści Adama Silvery czy Becky Albertalli (którzy zresztą zaprzyjaźnili się i popełnili nawet wspólną książkę, „A jeśli to my”). „Red White& Royal Blue” może być jedną z najciekawszych. To może zwyczajna love story, ale rozgrywająca się w nadzwyczajnym świecie. Bohaterowie Casey McQuiston mają świat u stóp, są bożyszczami narodów, książętami z bajki. Wydawałoby się, że wszelkie ich zachcianki mogą być spełnione. Naprawdę? Nie. jak w słynnej piosence Ałły Pugaczowej – królowie mogą wszystko, ale nie mogą pobrać się z miłości. Czy historia Alexa i Henry’ego będzie inna? Czy będą musieli oddać swój związek walkowerem, żeby nie wywołać kolejnego skandalu? Czy mają jakikolwiek wybór? Alex – być może. Ale Henry, który jest przede wszystkim potencjalnym dziedzicem tronu skrępowanym sztywnym gorsetem zasad narzuconych przez Koronę? Ileż dramatyzmu jest w jego wyznaniu: „Staram się być szczęśliwy przez całe moje kretyńskie życie. ale od urodzenia przysługuje mi prawo do kraju, nie do szczęścia”[2].

Ta powieść zdobyła wielu fanów na świecie; myślę, że i wielu polskich czytelników może ją pokochać (jeśli przymkną oczy na wpadki tłumaczeniowe – cóż, chyba premiera takiej książki nie mogła się obyć bez skandalu). Ot, romans LGBT rozgrywający się na najwyższych szczeblach władzy. Inaczej: komedia romantyczna (bardzo amerykańska w stylu), w której role główne grają koronowane głowy. Dodajmy, komedia bardzo namiętna (chwilami trudno oprzeć się wrażeniu, że bohaterów łączy przede wszystkim pożądanie). Może nie jest to wybitna literatura, ale sądzę, że ważna. Casey McQuiston jasno i dobitnie nawołuje do tolerancji, tworzy sympatycznych bohaterów, którym chce się kibicować. Wierzę, że niejednemu rówieśnikowi Alexa i Henry’ego może być łatwiej po lekturze, a świat ma szansę stać się nieco lepszym, bardziej przyjaznym miejscem. Ostatnie wydarzenia pokazują, że to książka potrzebna – może szczególnie właśnie na gruncie polskim.

[1] Casey McQuiston, „Red White& Royal Blue”, tłum. Emilia Skowrońska, wyd. Prószyński i S-ka, 2020, s. 40.
[2] Tamże, s. 311.