Użytkownik: jolietjakeblues 30.09.2021 15:24 napisał(a):
Odpowiedź na: Nowatorska praca znanego ... | wwwojtus Z "Przedmowy":

W okresie pierwszego planu pięcioletniego (1928-1932) władze radzieckie zbudowały nie tylko nowe, socjalistyczne państwo z całkowicie znacjonalizowaną gospodarką, lecz także dom dla siebie. Na niskim brzegu Moskwy, naprzeciwko Kremla, w dzielnicy zwanej Bagniskiem stanął Dom Władzy. Był to największy kompleks mieszkalny ówczesnej Europy; składał się z jedenastu różnej wysokości bloków zgrupowanych wokół trzech połączonych podwórców, z który każdy zdobiła fontanna.

Mieszkańcy kompleksu wspólnie (...) wychowywali dzieci, zatrudniali pokojówki i guwernantki oraz przeprowadzali się z mieszkania do mieszkania zgodnie z drabiną partyjnych awansów. Byli wśród nich komisarze ludowi, zastępcy komisarzy, generałowie Armii Czerwonej, teoretycy marksizmu, urzędnicy kierujący machiną łagrów, kierowcy zakładów produkcyjnych, komuniści z zagranicy, socrealistyczni pisarze, wybitni stachanowcy z samych Stachanowem na czele, oraz inni luminarze systemu, m.in. sekretarz Lenina i krewni Stalina (który mieszkał po drugiej stronie rzeki, na Kremlu).

W 1935 roku w Domu Władzy zameldowanych było 2655 mieszkańców: około 700 urzędników państwowych i partyjnych - głównych najemców poszczególnych apartamentów - oraz członkowie ich rodzin, między innymi 558 dzieci. Obsługę budynku stanowiło 600 do 800 kelnerów, malarzy, ogrodników, hydraulików, dozorców, praczek, froterów oraz wielu innych pracowników (...).

W latach trzydziestych i czterdziestych około 800 mieszkańców Domu Władzy oraz nieznaną liczbę jego pracowników usunięto z mieszkań i stanowisk, oskarżając o zakłamanie, degenerację, działalność kontrrewolucyjną oraz ogólną nierzetelność. Wszystkich w ten czy inny sposób uznano za winnych. ) 344 byłych mieszkańcach Domu Władzy wiadomo, że zostali rozstrzelani; pozostali otrzymali różnego typu kary pozbawienia wolności. (...)

Dom stoi do dzisiaj, odnowiony i zasiedlony przez nowych mieszkańców. (...)

Opracowanie niniejsze koncentruje się na trzech wątkach. Pierwszy z nich to saga rodzinna, której bohaterami są liczni znani z imienia, lecz także nieznani mieszkańcy Domu Władzy. (...)

Drugi wątek jest analityczny. W początkowej części książki bolszewicy opisani są jako millenarystyczna sekta przygotowująca się na nadejście apokalipsy. W dalszych rozdziałach odnosimy późniejsze epizody w sadze bolszewickiej rodziny do etapów historii niespełnionej przepowiedni (...).

Trzeci wątek dotyczy literatury. Starzy bolszewicy uważali czytanie "skarbów literatury światowej" za istotny element doświadczenia konwersyjnego, rytuału zalotów, działalności "więziennych uniwersytetów oraz swojego życia w Domu Władzy. (...)

Opowieść o Domu Władzy ujęta jest w trzy części. księga pierwsza, "W drodze", opowiada o starych bolszewikach jako o młodzieńcach i dziewczętach. (...)

Księga druga, "W domu", opisuje powrót rewolucji pod postacią planu pięcioletniego, budowę Domu Władzy i całej reszty Związku Radzieckiego, a także podział pracy, przestrzeni i serdecznych uczuć za drzwiami rodzinnych apartamentów, rozkosze i niebezpieczeństwa pozbawionej nadzoru swojskości, zagadnienie śmierci przed nastaniem ery komunizmu oraz magiczny świat "szczęśliwego dzieciństwa".

Księga trzecia, "Przed sądem", relacjonuje historię czystki w Domu Władzy, ostatniej ofiary starych bolszewików oraz masowych "operacji" przeciwko skrytym odstępcom.