Vianne i Isabelle są różne jak ogień i woda, choć są siostrami. Także z trudnymi emocjami z dzieciństwa radzą sobie w inny sposób. Vianne zakłada rodzinę, która jest dla niej wszystkim. Cieszy ją spokojna egzystencja na wsi i liczy na to, że tak będzie zawsze. Isabelle, buntownicza i niepokorna, walczy ze wszystkim i ze wszystkimi. Kiedy więc wybucha wojna, to Isabelle pierwsza buntuje się przeciwko panoszącemu się coraz bardziej najeźdźcy. Jej opór, początkowo dziecinny i chaotyczny, stopniowo, nie wiadomo jak i kiedy staje się regularną działalnością w ruchu oporu.
Vianne, przerażona "wyskokami" siostry, pragnie tylko jednego - przeżyć i na wszelkie sposoby chronić córkę. Jednak mimo konsekwentnych prób trzymania się od wszystkiego z daleka, także i ona zostaje wbrew sobie uwikłana w niebezpieczną działalność.

Tytuł "Bohaterki mimo woli " to z mojej strony pewna przekora - choć wydawałoby się, że siostry po prostu dają się ponieść wirowi wydarzeń, to przecież dookoła mnóstwo ludzi po prostu zamyka oczy, by nie musieć reagować. Co więcej, Vianne po latach dalej uważa, że to siostra, kurierka przeprowadzająca lotników przez Pireneje - tytułowy Słowik - była prawdziwą bohaterką, a ona, Vianne, tylko szła przez wojenne życie minimalizując straty. Pragnąc ją uhonorować, wychodzi ze skorupy, w której zamknęła siebie i swoje wojenne życie na całe dziesięciolecia, nie opowiadając o nich nawet synowi, wręcz opuszczając na zawsze ukochany kraj, aby nic nie przypominało jej zła, którego doświadczyła. Dopiero uratowany przez nią przybrany syn, jeden z wielu uratowanych dzieci, uświadamia jej, jak wiele dobrego zrobiła, a zło, którego doświadczyła i które sama musiała zadać, było ceną, której nie dało się uniknąć.

Przeszłości nie da się wymazać i trzeba się z nią zmierzyć. A im szybciej się to zrobi, tym lepiej dla dalszego życia - to przesłanie także innych książek Kristin Hannah. Tylko czy naprawdę to takie proste?