"Pierwsze zdanie każdej powieści winno brzmieć: "Zaufaj mi, trochę to potrwa, zanim zrozumiesz, że istnieje tu pewien ład, bardzo nieśmiały i bardzo ludzki"."

... to zdanie nie pasuje do każdej powieści i nie jest pierwszym w tej książce, ale bardzo trafnie charakteryzuje sposób snucia opowieści przez Michaela Ondaatje.
Pierwsze kilkadziesiąt stron jego powieści generuje u mnie myśli: po co mi ta historia? Po co mi te szczegóły z cudzego życia? Przecież to markiza wychodząca z domu o piątej... tracę czas.
Po czym elementy poszczególnych historii zaczynają do siebie pasować, uzupełniać się, losy bohaterów przenikać - tworząc właśnie ów "nieśmiały ład".
"Nieśmiały", bo gdyby autor zechciał snuć je dalej - mogłyby zbudować zupełnie inny świat, z innym wzorkiem, innym ładem - chociaż także "bardzo ludzki".