"Każdy powinien to przeczytać" – powiedziała moja koleżanka pożyczając mi książkę. Kojarzyłam już autora, Jona Krakauera, z jego wcześniejszych głośnych tytułów takich jak "Wszystko za życie" ("Into the Wild") czy "Wszystko za Everest: Katastrofalny sezon 1996 w relacji naocznego świadka". Poza tym byłam w tym czasie zainteresowana tematem ludzi bezkrytycznie oddanych jednej prostej idei, więc nie potrzebowałam aż tak silnej rekomendacji, jednak dzięki niej "Pod sztandarem nieba" przesunęło się o kilka oczek w górę na liście książek do przeczytania.

Książka opowiada o okrutnym morderstwie popełnionym przez fanatyka religijnego. Brenda i jej piętnastomiesięczna córeczka zostały zadźgane we własnym domu przez Dana Lafferty’ego, szwagra Brendy, ponieważ jak stwierdził - nakazał mu to Bóg. Sensacyjna akcja jest przeplatana historią Mormonizmu i jego miejsca w amerykańskim społeczeństwie – autor wyjaśnia ich prawdy wiary oraz opisuje historię Josepha Smitha, założyciela religii.

Krakauer prowadzi narrację niczym z powieści detektywistycznej, stopniowo budując napięcie. Nawet nie udaje swojego obiektywizmu i pozwala na wyciekanie spod spodu antyreligijnych przekonań, co jednak nie przeszkadza mu w byciu rzetelnym i profesjonalnym. Bardzo ciekawe było zakończenie książki (zamieszczenie jej recenzji z mormońskiej prasy) oraz późniejszy komentarz samego autora – dopełniło to opowieść i dodało szerszy kontekst, potwierdzając niektóre wcześniejsze przypuszczenia.

Dla mnie książka była najbardziej rewolucyjna pod względem kompletnego zrewidowania mojego spojrzenia na Stany Zjednoczone, przesunięcia środka ciężkości z popularnych skojarzeń z Ameryką – z metropolii Nowego Jorku i Kalifornii – na peryferie znajdujące się pomiędzy nimi, na zagubionych ludzi na pustkowiach i wielkich preriach chowających się przed cywilizacją, tworzących państwa-miasta rządzące się swoimi prawami, niczym za czasów pierwszych pionierów.


Recenzja nie podlegała korekcie redaktorów BiblioNETki.