Bezbronne imperium (Goodkind Terry)
I oto kolejny odcinek niekończącej się opowieści o nieporadnym Richardzie i jego już teraz żonie Kahlan o silnym charakterze. On z wielkim darem magicznym ciągle narażony na wręcz letalne przygody, chociaż nie można mu odmówić siły argumentacji. I w tym tomie prowadzi wręcz pojedynki filozoficzne (etyka) z solipsystyczną ideologią (poprzednio był marksizm). Trochę długie te wywody i zwalniają okropnie tempo akcji. A do tego nieznośne wręcz przypomnienia, chociaż niekiedy przydatne, bo po takich siedmiu "kobyłach" może się w głowie pomieszać.
Nie przejmuje się Goodkind, że część jego światów nie może się uwolnić od anglosaskiej skazy, nie przejmuje się niezwykle ubogą kuchnią (przede wszystkim gulasz), prowadzi akcję przebojowo, wymyślając coraz to nowe krainy w Starym Świecie. Bohaterowie, choć rozdzieleni, dzielnie sobie poczynają, niekiedy znajdując się w straszliwych opałach. No, ale przecież wszystko w końcu dobrze się kończy. Nie znaczy to, że już w ósmym tomie mamy happy end. O nie, jeszcze będzie się działo...